طرح «تبارشناسی ژنتیک ایرانیان باستان» با همکاری محققان مرکز تحقیقات ژنتیک انسانی دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله و پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری در حال اجراست.
به گزارش دیده بان علم ایران، پرستو عرفان منش، مسوول آزمایشگاه فرسودگی زیستی پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار فرهنگی تاریخی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با اعلام این خبر افزود: در این راستا دو منطقه مهم باستانی شامل تپه حصار دامغان و منطقه چلو مورد مطالعه قرار گرفته و هاپلوگروپ های این مناطق بر اساس استانداردهای بین المللی تعیین شده است.
به گفته وی مطالعات مرتبط با تبارشناسی می تواند رخدادهای تکاملی، مهاجرت ها و سایر ویژگی های مرتبط با زندگی نیاکان را بر ما آشکار کند و از علم ژنتیک می توان در زمینه تعیین هاپلوگروپ و نژاد، بیماری ها، یافتن ارتباط های نسبی در گورهای خانوادگی و غیره استفاده کرد.
پژوهشگر پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار فرهنگی تاریخی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری خاطرنشان کرد: به عقیده بسیاری از صاحب نظران، پیشرفتهای علمی در قرن بیست یکم بر خلاف قرن بیستم که تحت سیطره علم فیزیک قرار داشت مبتنی بر زیست شناسی خواهد بود. استفاده از قابلیت های ویژه و کاربردی علم ژنتیک در عرصه باستان شناسی ظرفیت های جدیدی را به وجود آورده که قادر است بخش زیادی از محدودیت های علوم رایج از جمله بررسی های مورفومتریک را برطرف کند.
عرفان منش اظهار داشت: اطلاعات ژنتیکی که از DNA استخوان های انسانی به دست می آیند می توانند در زمینه ارتباطات موجود بین اقوام و در ابعاد کوچک تر گروه ها و افراد مدفون در یک گورستان و همچنین در تعیین جنسیت اسکلت ها به کمک پژوهشگران بیاید.
وی افزود: در مطالعه پالئوپاتولوژی بر روی نمونه های استخوانی می توان به بیماری های ارثی و همچنین بیماری های عفونی که سبب آلودگی DNA موجود در استخوان ها شده اند پی برد.
عرفان منش گفت :در سال های اخیر، پژوهش در زمینه aDNA (دی ان ای باستانی) گسترش یافته و علاقه مندان زیادی را به خود جلب کرده است. در ایران نیز در پی پیشرفت های چشم گیر در حوزه ژنتیک در سال های اخیر این حوزه مورد توجه قرار گرفته است.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند