دکتر اولیور اسمیتیز، برنده جایزه نوبل فیزیولوژی و پزشکی و استاد سابق دانشگاه ویسکانسین در مدیسون که از پیشگامان دانش سلول‌های بنیادی و دستورزی ژنتیکی بود در سن ۹۱ سالگی چشم از جهان فرو بست.
به گزارش دیده‌بان علم ایران، دکتر نوبویو مائدا، همسر اولیور اسمیتز فوت همسرش در منزل را تایید کرد.
این دانشگر انگلیسی تبار مقیم آمریکا در سال ۲۰۰۷ به دلیل ابداع تکنیک هدفگیری ژن برای ایجاد تغییرات ژنتیکی در موش‌های آزمایشگاهی به همراه ماریو آر کاپکی و مارتین جی اوانس، مشترکا برنده نوبل پزشکی ۲۰۰۷ شدند.
تکنیک ابداعی در تولید موش‌های تراریخته کاربرد دارد.
ایجاد اولین موش با ژن‌های دستکاری‌شده به این ترتیب در سال ۱۹۸۹ اعلام شد.
کمیته جوایز نوبل در بیانیه اعلام برندگان نوبل پزشکی ۲۰۰۷ تصریح کرده بود که استفاده از “هدفقراردهی ژنی” باعث افزایش آگاهی‌ها در مورد روند نمو جنینی، پیری و بیماری‌ها شده است.
این سه دانشمند در اغلب دوران کاریش به طور جداگانه کارکرده بودند، گرچه با هم به تبادل اطلاعات می‌پرداختند. اوانس سلول‌های بنیادی جنینی را در موش‌ها شناسایی کرد، در حالی که تکنیک هدفقراردهی ژنی بوسیله کاپچی و اسمیتیز بر روی این سلول‌ها به کار گرفته شد.
ایده این دانشمندان این بود که سلول‌هایی دارای جهش‌های ژنتیکی مربوط به بیماری‌ها را ایجاد کنند تا بتوانند آنها را در آزمایشگاه مورد بررسی قرار دهند. این بررسی می‌تواند نشانه‌هایی درباره چگونگی ایجاد بیماری‌ها به دست دهد و به عنوان وسیله‌ای غربالگرانه برای درمان‌های بالقوه به کار رود.
اسمیتیز به طور مشخص سویه‌های از موش‌های تراریخته را برای بررسی بیماری‌هایی مانند، سرطان، فیبروز سیستیک، فشار خون بالا و بیماری‌های قلبی به وجود آورد.
این سه دانشمند در سال ۲۰۰۱ نیز برنده جایزه پژوهش‌های پایه پزشکی لاسکر شده بودند که معادل آمریکایی جایزه نوبل محسوب می‌شود.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند