پژوهشگران دانشگاه صنعتی شریف پوشش نانوکامپوزیتی و قابلیت ضد میکروبی را سنتز کرده‌اند که می‌تواند به‌عنوان پانسمان زخم، فرایند بهبود زخم را تسریع کند.
به گزارش دیده‌بان علم ایران یکی از علل اصلی مرگ و میر انسان‌ها، خونریزی‌های شدید در تصادفات و جراحی‌های داخلی است. برای بند آوردن خونریزی از روش‌های گوناگونی از جمله بخیه استفاده می‌شود. در این روش‌ها سرعت عمل حرف اول را می‌زند. از این رو در پزشکی نیاز به تولید نوار زخم بندهای از پیش آماده و سازگار با بدن که بتواند در اتاق اورژانس به سرعت به کار گرفته شود و جان مجروحان را نجات دهد، وجود دارد.
در دهه‌های اخیر تلاش‌های فراوانی جهت توسعه نانوالیاف بیوکامپوزیتی با هدف تولید داربست‌های مهندسی بافت، زخم‌بندی و دارورسانی انجام گرفته است که از آن جمله می‌توان به تحقیقات انحام شده در دانشگاه صنعتی شریف اشاره کرد.
دکتر عبدالرضا سیم چی عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به خواص مهم غشاهای نانولیفی، گفت: در ساخت غشاهای نانولیفی باید تخلخل، ساختار، خواص مکانیکی و نرخ تخریب شیمیایی در محیط بدن مورد توجه قرار گیرد. ازاین رو هدف از انجام این طرح تولید زخم بندهای پیشرفته با خواص مطلوب و تولید پوست مصنوعی جایگزین پوست طبیعی بدن انسان بوده است.
وی یادآور شد: استفاده از این پوشش نانوکامپوزیتی به عنوان پانسمان زخم‌ها، سرعت بهبود زخم را در مقایسه با پانسمان‌های متداول سنتی افزایش می‌دهد.
به گفته سیم چی، با کاهش قطر الیاف در حد نانومتری، خواص مکانیکی و زیستی آنها بهبود پیدا می‌کند، به طوری که خواص مکانیکی کامپوزیت با افزایش استحکام همراه می‌شود و حضور اکسید گرافن نیز موجب افزایش استحکام خواهد شد ضمن آن که به علت بهبود تراوایی و آب دوستی نمونه‌ها و ایجاد تخلخل‌های ریزتر در نمونه، خواص زیستی آن نیز بهبود می‌یابد.
عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی شریف با اشاره به جزئیات اجرای این طرح خاطرنشان کرد: در طرح حاضر ابتدا محلول پلیمری کیتوسان/سلولز باکتریایی با استفاده از یک دستگاه الکتروریسی، به نانوالیاف تبدیل شد. سپس پارامترهای فرایند الکتروریسی بهینه‌سازی شدند و در ادامه محلول پلیمری کیتوسان/سلولز باکتریایی حاوی مقادیر مختلفی از اکسید گرافن نیز الکتروریسی شد و در نهایت نمونه‌های تولیدی مشخصه یابی شده و از منظر مقاومت مکانیکی و تراوایی مورد ارزیابی قرار گرفتند.
این محقق اظهار کرد: نتایج آزمون‌های مکانیکی تنش کششی، مدول الاستیک و قابلیت تغییر طول را به ترتیب ۲۵ تا ۳۵ مگا پاسکال، ۷۰ تا ۱۰۰ مگاپاسکال و ۲۰تا ۳۰ درصد را نشان می‌دهند.
سیم چی اضافه کرد: این نانو پانسمان ضمن سرعت بخشیدن به فرآیند بهبود زخم می‌تواند در مهندسی بافت پوست، دارورسانی کنترل شده از طریق پوست انسان و در نهایت پوست مصنوعی مورد استفاده قرار گیرد.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های دکتر عبدالرضا سیم چی عضو هیأت علمی دانشگاه صنعتی شریف، مهندس امیر آذرنیا دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه صنعتی شریف، مهندس نفیسه محمودی دانشجوی مقطع دکترای دانشگاه صنعتی شریف و نیلوفر صلاحی عضو هیأت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران است و نتایج آن در مجله Composites: Part A به چاپ رسید.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند