محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر با بررسی عوامل موثر در خواص سامانه‌های هیبرید بر پایه نشاسته و پلی کاپرولاکتون و گرافن گامی در راستای توسعه صنعت تجهیزات پزشکی و بسته‌بندی مواد غذایی برداشتند.
به گزارش دیده‌بان علم ایران، زینب جاویدی، دانش آموخته دکتری دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «مطالعه نظری و تجربی عوامل موثر در تشکیل نانوساختار و ارتباط آن با رفتار و خواص حرارتی- مکانیکی سامانه های هیبریدی بر پایه نشاسته و پلی کاپرولاکتون و گرافن» گفت: در سال‌های اخیر با توجه به افزایش روز افزون مصرف مواد پلیمری تخریب ناپذیر و تولید انبوه ضایعات حاصل از آن، توجه محققان به استفاده از پلیمرهایی ارزان با منشاء گیاهی و با قابلیت زیست تخریب پذیری بالا مثل نشاسته در صنایع گوناگون از جمله صنایع بسته بندی مواد غذایی، کشاورزی و پزشکی جلب شده است.
وی افزود: در این راستا هدف این پروژه تهیه نشاسته گرمانرم و بررسی خواص فیزیکی و مکانیکی و همچنین تهیه سامانه دوتایی نشاسته گرمانرم و پلی کاپرولاکتون و نانوکامپوزیتهای این سامانه دوتایی و بررسی نانوساختار و ارتباط آن با خواص فیزیکی و مکانیکی این سامانه هیبریدی تعیین شد.
وی گفت: از طرفی خاصیت حافظه شکلی به عنوان یک ویژگی منحصر بفرد در پلیمرها در این سامانه مورد مطالعه قرار گرفته است و نتایج مطلوبی در این زمینه بدست آمده است.
محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر گفت: با توجه به نتایج به دست آمده در این پروژه، شرایط بهینه تولید نشاسته گرمانرم که قابل استفاده در صنعت کشور باشد، حاصل شده و برای بهبود خواص و رفع نقایص نشاسته گرمانرم از پلیمر پلی-کاپرولاکتون در این سامانه استفاده شده است که سبب افزایش خواص مکانیکی و کاهش جذب رطوبت در نشاسته گرمانرم می‌شود.
جاویدی گفت: از طرفی حضور نانوذرات گرافن و گرافن اکساید با عملکرد متفاوت به ترتیب سبب بهبود خواص الکتریکی و خاصیت حافظه شکلی سامانه می‌شوند.
این محقق گفت: در این پروژه، ابتدا گرانول‌های نشاسته در شرایط خاص توسط نرم کننده‌های مختلف فرایند شده و ماده فرایندپذیر نشاسته گرمانرم حاصل می شود. سپس برای بهبود خواص مورد نظر، آلیاژ سازی این ماده با پلی-کاپرولاکتون انجام شده و از نانوذرات نیز برای بهبود خواص مورد نظر بهره گرفته شده است. در نهایت نانوساختار و خواص مورد نظر از جمله خاصیت الکتریکی و حافظه شکلی مورد مطالعه قرار گرفت. نکته قابل توجه در این پروژه خاصیت حافظه شکلی در این سامانه است که قابلیت تحریک شدن با رطوبت را دارد؛ بنابراین، این ماده می‌تواند با جراحی محدود به عنوان یک استنت در بدن انسان قرار گرفته، با تحریک توسط رطوبت بدن به شکل مورد نظر تغییر فرم پیدا کرده و پس از زمان مورد نظر بدون نیاز به خارج کردن قطعه از بدن و جراحی مجدد، تجزیه شود.
جاویدی اظهار داشت: نتیجه این پروژه می‌تواند در صنعت تجهیزات پزشکی و همچنین در صنایع بسته‌بندی مواد غذایی مورد استفاده قرار بگیرد.
وی با اشاره به ادامه کار گفت: در ادامه این پروژه و با استفاده از نتایج بدست آمده از آن بایستی قالب های مورد نظر برای استنت طراحی شده و پس از تهیه نمونه‌ها در شرایظ خاص آزمون های مورد نظر انجام شود.
گفتنی است، استاد راهنمای این پروژه دکتر حسین نازکدست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر و استاد مشاور آن دکتر اسماعیل قاسمی، عضو هیات علمی پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران بوده اند.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند