هنگامی که انسان برای نخستین بار کشت گوجه فرنگی وحشی را در مناطق کوهستانی آند در اکوادور و شمال پرو شروع کرد، پیوسته به دنبال انتخاب گیاهانی با میوه های بزرگتر بود. اکنون، هزاران سال بعد، گوجه فرنگی‌هایی به بازار آمده اند که می‌توانند هزار بار سنگینتر از میوه‌های اجدادشان باشند.
به گزارش دیده‌بان علم ایران، مطالعه ژن هایی که رشد گوجه فرنگی را تنظیم می کنند، دانشمندان را قادر می‌کند تا به نحوه افزایش اندازه این میوه، بدون تاثیر بر مقاومت در برابر بیماری و طعم آن دست یابند.
در یک مطالعه جدید، محققان ژنی موسوم به Cell Size Regulator یا CSR را در گیاه گوجه فرنگی بررسی کردند که با افزایش سایز تک تک سلول ها در بخش آبدار گوجه فرنگی موجب افزایش وزن آن می شود.
محققان دریافتند که ژن CSR در گونه های اهلی شده در قیاس با گوجه فرنگی های وحشی، جهش یافته است که پروتئین حاصل از آن در سلول های گوجه فرنگی کوتاه می شود و این کاهش احتمالا بر نقش آن در تنظیم تمایز سلول ها و بلوغ های میوه و آوندها اثر می گذارد.
مطالعه جدید، توسعه تحقیق قبلی است که موقعیت CSR را تنها به عنوان یک تاثیرگذار کوچک ژنتیک بر وزن گوجه فرنگی شناخته بود. در حال حاضر با استفاده از کلونینگ ژن، مشخص شده که گوجه فرنگی های اهلی شده، بیشتر نسخه کوتاه شده ژن CSR را حمل می کنند که نشان می دهد انسان‌ها این واریته ها را به طور گسترده انتخاب کرده اند که برای اهلی کردن کامل گوجه فرنگی از اجداد گوجه فرنگی گیلاس حیاتی است.
دکتر وندر نپ از محققان این طرح می گوید: CSR برای ایجاد گوجه فرنگی های بزرگ که برای صنعت ضروری هستند مورد نیاز است، به این دلیل که گوجه فرنگی های بزرگ اساسا سود کشاورزان را افزایش می دهند. دانش در مورد این ژن اکنون می تواند راه هایی برای پژوهش پیرامون اینکه چگونه اندازه میوه ها می تواند بدون اینکه موجب کاهش مقاومت گیاه در برابر بیماری یا طعم آن شود افزایش یابد، بگشاید.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند