محققان دانشگاه مهندسی فناوری‌های نوین قوچان و دانشگاه فردوسی مشهد موفق شدند با بهره‌گیری از فناوری نانو، ماده‌ای را توسعه دهند که با استفاده از نور خورشید، آلاینده‌های خطرناک دارویی را به‌صورت کامل و مؤثر از آب حذف می‌کند.
به گزارش دیده‌بان بان علم ایران همزمان با رشد جمعیت و توسعه صنایع مختلف، آلودگی آب تبدیل به یکی از اساسی‌ترین مشکلات جهان شده است. در سال‌های اخیر، به دلیل کاربرد روزافزون این ترکیبات در صنایع مختلف و دارا بودن اثرات نامطلوب زیست‌محیطی، حذف آن‌ها از فاضلاب‌های صنعتی مورد توجه قرار گرفته است. اغلب روش‌های تصفیه‌ی آب، شامل انتقال گونه‌ی آلاینده از یک فاز به فاز دیگر یا از منبع به سیستم‌های تصفیه است. هرچند ممکن است انتقال آلاینده‌ها از محیط‌زیست به‌صورت مؤثری انجام گیرد، اما به‌منظور حذف کامل آلاینده‌ها، تصفیه‌ی نهایی ضرورت خواهد داشت.
دکتر طاهره روحانی بسطامی ضمن معرفی ترکیبات دارویی به‌عنوان یکی از پرمخاطره‌ترین آلاینده‌های زیست‌محیطی، در رابطه با تلاش‌های صورت گرفته در طرح حاضر که در قالب رساله دکتری وی انجام شده است گفت: «وجود داروها در محیط‌زیست و افزایش پیوسته‌ی آن‌ها نگرانی جهانی را برانگیخته است. اکثر داروها به‌خصوص داروهای پرمصرف به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم بدون تغییر متابولیسم به فاضلاب‌های شهری وارد می‌شوند و بعضی از داروها به دلیل نیم‌عمر طولانی، در محیط‌زیست تجمع می‌یابند. در طرح حاضر تلاش شده است با سنتز یک نانوذره مغناطیسی کامپوزیتی، آلاینده‌های دارویی و به‌طور مشخص داروی مسکن ایبوپروفن را با استفاده از نانوذره مذکور و نور خورشید از محیط آبی حذف شود.
این محقق در ادامه افزود: «استفاده از این نانوفتوکاتالیست موجب تصفیه‌ی کامل آلاینده‌های دارویی می‌شود، به‌نحوی‌که نیازی به مراحل تصفیه‌ی ثانویه نخواهد بود. همچنین از نور خورشید به‌عنوان یک منبع انرژی ارزان و در دسترس استفاده شده است.»
یکی از مشکلات در تصفیه‌ی پساب‌ها جداسازی نانوساختارها بعد از فرایند تصفیه است. اما نانوذره کامپوزیتی سنتز شده دارای خاصیت سوپر پارامغناطیس است که این موضوع باعث می‌شود پس از عملیات تصفیه بتوان به‌آسانی نانوذرات را با استفاده از میدان مغناطیسی خارجی از آب تصفیه شده جداسازی نمود و مجدد مورد استفاده قرار داد.
روحانی بسطامی مراحل انجام این پژوهش را این‌گونه توضیح داد: «در این طرح، ابتدا نانوذرات مغناطیسی γ-Fe2O3/SrCO3 سنتز شد. سپس سطح این نانوذرات فتوکاتالیستی با ماده‌ی پلی اکسومتالات پوشش دهی شد. در ادامه آزمون‌های مشخصه یابی بر روی نانوذرات سنتز شده انجام گرفت. در مرحله‌ی بعد، چیدمان آزمایشگاهی با مدل دوغابی در معرض نور خورشید تهیه شد و درنهایت عملکرد نانوذرات سنتز شده در حذف آلاینده‌ی دارویی ایبوپروفن از محیط آبی مورد ارزیابی قرار گرفت.»
نتایج آزمون‌های انجام‌شده بیانگر این مطلب است که بیشترین میزان تخریب در حضور هیدروژن پراکسید صورت می‌گیرد. این در حالی است که ترکیب ایزوپروپانول و بی‌کربنات سدیم موجب کاهش سرعت فرایند تخریب ایبوپروفن می‌گردد.می شود.
دکتر طاهره روحانی بسطامی-عضو هیأت علمی دانشگاه مهندسی فناوری‌های نوین قوچان- و دکتر علی احمد پور- عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی مشهد- در انجام این تحقیقات همکاری داشته‌اند.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند