۲۲ دی ماه ۱۳۸۸ برای ساکنان بخشی از محله قیطریه تهران با صدای انفجاری مهیب آغاز شد. انفجاری که نه تنها زندگی آرام خانواده کوچک دکتر علیمحمدی، استاد مهربان و محبوب دانشکده فیزیک دانشگاه تهران را دستخوش زلزله ای مهیب کرد که پژواک آن در سراسر ایران پیچید. به گزارش دیده‌بان علم ایران، ترور این فیزیک پیشه جوان ایرانی در گرماگرم کشمکش‌های ایران و غرب بر سر برنامه هسته ای ایران که بعدها با ترور ناجوانمردانه دکتر مجید شهریاری و دکتر فریدون عباسی – اساتید فیزیک دانشگاه شهید بهشتی – مهندس داریوش رضایی نژاد – دانشجوی دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی – و مهندس احمدی روشن – معاون بازرگانی سایت هسته‌یی نطنز – ادامه یافت نشان داد، حذف فیزیکی دانشگران هسته ای ایران هم مغایر با ابتدایی ترین اصول حقوق بشر به عنوان گزینه ای زیرمیزی برای توقف برنامه هسته ای ایران در دستور کار مخالفان قرار دارد. ۲۱ و ۲۲ دی ماه مصادف است با پنجمین سالگرد ترور شهید مصطفی احمدی روشن و هفتمین سالگرد ترور شهید مسهود علیمحدی.
دکتر مسعود علیمحمدی که در صبح‌گاه بیست و دوم دی ماه ۸۸ در اثر انفجار بمبی که کنار منزلش کار گذاشته شده بود به شهادت رسید، استاد پایه ۲۲ فیزیک دانشگاه تهران و نماینده ایران در پروژه سزامی (مرکز تابش سینکروترون برای تحقیقات و علوم کاربردی در خاورمیانه) بود.
مهندس مصطفی احمدی روشن هم که صبح چهارشنبه ۲۱ دی ماه ۱۳۹۰ در دومین سالگرد شهادت استاد علیمحمدی به همراه راننده‌اش رضا قشقایی به شهادت رسید از دانش آموختگان نخبه دانشگاه صنعتی شریف در رشته مهندسی شیمی و از دانشمندان جوان هسته ای کشور بود که معاونت بازرگانی سایت نطنز سازمان انرژی اتمی ایران را نیز برعهده داشت.
دکتر مسعود علیمحمدی که نخستین دانش آموخته دکتری فیزیک داخل کشور به شمار می‌رود تا زمان شهادت بیش از ۸۰ مقاله در معتبرترین مجلات علمی جهان به چاپ رسانده و در سال ۸۶ در بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی خوارزمی حائز رتبه دوم پژوهش‌های بنیادی شده بود.
مسعود علیمحمدی، سوم شهریور ۱۳۳۸ در تهران متولد شد. تحصیلات دانشگاهی‌اش را با قبولی در مقطع کارشناسی رشته فیزیک در دانشگاه شیراز از سال ۱۳۵۶ آغاز کرد که در مجموع به دلیل هفت ترم تعطیلی دانشگاه‌ها پس از انقلاب فرهنگی، هشت سال به طول انجامید.
وی با وجود دریافت امتیاز استفاده از بورس تحصیلی برای رفتن به خارج از کشور با قبولی در دوره کارشناسی ارشد دانشگاه صنعتی شریف در سال ۱۳۶۴، تصمیم به ادامه تحصیل در رشته فیزیک در داخل کشور گرفت.
سه سال بعد همزمان با فارغ التحصیلی از این دوره، به عنوان یکی از پذیرفته‌شدگان اولین دوره دکتری فیزیک دانشگاه صنعتی شریف در کنار دیگر دوستانش به تحصیل خود ادامه داد.
تحقیقات پایان نامه دکتری وی در زمینه «نظریه ریسمان» زیر نظر دکتر حسام‌الدین ارفعی انجام شد.
بعدها خود وی از یکی مقالاتش که در دوره دکتری راجع به مدل WZW با گروه (۳) SU در تراز k= 3 نوشته بود به عنوان یکی از کارهای مهمش یاد کرد.
دکتر علیمحمدی پس از یک سال همکاری با دانشگاه تربیت معلم تهران از سال ۱۳۷۲ به طور رسمی به عضویت هیات علمی دانشکده فیزیک دانشگاه تهران درآمد و در همان سال‌ها برای مدتی کارهای پژوهشی خود را به همراه دیگر دوستانش در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی پی‌گیری می‌کرد.
او تا لحظه شهادتش در نهایت خلوص، از آن چه در توان داشت در جهت پیشرفت روز افزون کشور در زمینه پژوهش، آموزش و مدیریت علمی دریغ نورزید.
پس از تمام ارتباطش با پژوهشگاه دانش‌های بنیادی، تلاش‌های زیادی جهت راه‌اندازی پژوهشکده «فیزیک کاربردی» در دانشگاه علم و صنعت ایران کرد که به دلایلی این تلاش‌ها به نتیجه مطلوب نرسید.
یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های وی، همواره تعریف روندی قانو‌ن‌مند بر وجود ملاک ها و معیارهای علمی برای انتخاب مدیران علمی بود. از جمله سمت‌های مدیریت علمی او ریاست گروه فیزیک، معاونت پژوهشی پردیس علوم و عضویت در هیات ممیزی دانشگاه تهران بود.
علیمحمدی در زمینه آموزش، معلمی توانمند وکم‌نظیر بود. او کار تدریس را به گفته خودش، از سال آخر کارشناسی یعنی از سال ۱۳۶۳ با مربیگری آزمایشگاه آغاز کرده بود.
وی درس‌های متنوعی از جمله مکانیک کوانتومی، مکانیک کلاسیک، ذرات بنیادی، نظریه میدان‌های کوانتومی و مکانیک آماری را در دانشکده فیزیک ارائه می‌کرد. او همچنین کتاب مکانیک کوانتومی نوشته ساکورایی را به همراه حمید‌رضا مشفق به فارس برگردانده است.
علیمحمدی با تمام فعالیت‌هایش، یکی از پژوهشگران تراز اول فیزیک ایران بود. طبق گزارش برآمده از ISI Web of Knowledge، پنجاه و شش مقاله علمی در مجلات معتبر ISIچاپ کرده است. میانگین تعداد ارجاعات به هر مقاله‌اش تا سال ۸۹ در حدود ۸٫۵ و شاخص h (تعداد n مقاله با بیش از n ارجاع) او ۱۳ گزارش شده بود.
زمینه تحقیقاتی وی عمدتا فیزیک انرژی‌های زیاد، مدل‌های حل پذیر، تا حدودی ماده چگال نرم و در اواخر، گرانش و کیهان شناسی بود.
او درسال ۱۳۸۶ یکی از برگزیدگان جشنواره بین‌المللی خوارزمی بود که طرحش رتبه دوم پژوهش‌های بنیادی را کسب کرد.
به گفته همکاران، وی یکی از کارهای خوب تحقیقاتی‌اش را کار مشترکش با دکتر محمد خرمی در مورد «بررسی کلی گذار فاز مدل‌های یانگ میلز تعمیم یافته» می‌دانست. پر ارجاع‌ترین مقاله وی نیز مقاله‌ای بود در مورد پروسه‌های کاتورهیی غیر تعادلی که با همکاری محمد خرمی و وحید کریمی‌پور نوشته شد.
شهید علیمحمدی پایان‌نامه‌های بسیاری در مقاطع مختلف کارشناسی ارشد و دکتری فیزیک را به عنوان استاد راهنما هدایت کرد.
وی خرداد ماه سال ۸۷ به عنوان یکی از دو نماینده ایران در پروژه سزامی (مرکز تابش سینکروترون برای تحقیقات و علوم کاربردی در خاورمیانه) منصوب شده بود.
دکتر علیمحمدی در ساعت ۷:۳۰ صبح ۲۲ دی ۱۳۸۸ هنگام خروج از منزل در اثر انفجار بمبی که در یک موتورسیکلت در کنار در منزلش جاسازی شده بود به شهادت رسید.
پیکر شهید علیمحمدی، پنجشنبه ۲۴ دی ۱۳۸۸ با حضور انبوه تشییع کنندگان در جوار امامزاده علی اکبر در شمال تهران به خاک سپرده شد.
دو سال پس از شهادت دکتر علی محمدی در ۲۱ دی ماه ۱۳۹۰ شهید مصطفی احمدی روشن، دانشمند هسته‌یی و معاون بازرگانی سایت هسته‌یی نطنز هم به دست عوامل تروریستی وابسته به سرویس‌های اطلاعاتی خارجی به شهادت رسید.
وی پس از شهیدان مسعود علیمحمدی، مجید شهریاری و داریوش رضایی نژاد، چهارمین شهید فناوری هسته‌یی ایران به شمار می رود.
شهید احمدی روشن در ۱۷ شهریور سال ۱۳۵۸ در روستای سنگستان استان همدان به دنیا آمد. وی دوران راهنمایی را در مدرسه خیام همدان گذراند و سپس به دبیرستان ابن سینا رفت. وی که هشتاد و پنجمین شهید دبیرستان ابن سینای همدان است در سال ۱۳۷۷ با قبولی در آزمون سراسری وارد دانشگاه صنعت شریف تهران شد و در سال ۸۱ از این دانشگاه در رشته مهندسی شیمی فارغ التحصیل شد.
احمدی روشن که دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه صنعتی شریف در رشته پلیمر بود مقالات متعددی در مجلات علمی معتبر بین‌المللی داشت.
شهید احمدی روشن ساعت ۸:۲۰ صبح چهارشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۰ هنگامی که با یک دستگاه خودروی پژو ۴۰۵ در حال رفتن به محل کار خود بود در اثر انفجار بمبی که توسط تروریست‌های موتورسوار به خودرویش وصل شده بود در مقابل دانشکده ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی در تهران به شهادت رسید.
راننده شهید احمدی روشن، رضا قشقایی نیز در پی این عملیات تروریستی به علت شدت جراحات در بیمارستان به شهادت رسید.
پیکرهای شهید مصطفی احمدی روشن و شهید رضا قشقایی در ۲۳ دی ماه پس از تشییع در نماز جمعه تهران در امام زاده علی اکبر چیذر به خاک سپرده شدند.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند