پژوهشگاه دانشهای بنیادی، شرایط شرکت و چگونگی انتخاب برگزیدگان هفتمین «جایزۀ علیمحمدی» ویژه رساله های برتر دکتری فیزیک در ایران را اعلام کرد.
به گزارش دیده‌بان علم ایران جایزه علیمحمدی به پاس خدمات علمی و دانشگاهی شهید دکتر مسعود علیمحمدی استاد فقید دانشگاه تهران و اولین دانش‌آموختۀ دکتری فیزیک داخل کشور نامگذاری شده است.
این جایزه علمی توسط پژوهشگاه دانشهای بنیادی و با همکاری انجمن فیزیک ایران از سال ۱۳۹۰ به رسالههای برتر دکتری فیزیک که در داخل کشور تهیه شده باشند اعطا می‌شود.
هفتمین دوره جایزه علیمحمدی در سال ۱۳۹۶ به رسالههای دکتری برگزیده که در طی سال‌های ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۵ مرحله دفاع را گذرانده باشند، اعطا خواهد شد.
براساس ضوابط تعیین شده از سوی پژوهشگاه دانشهای بنیادی و دبیرخانه جایزه علیمحمدی، آثار پژوهشی متقاضی برای ورود به مرحله داوری، لازم است در دوره دکتری انجام شده باشد و رساله حاصل از آن، به تشخیصِ استاد راهنمای رساله دکتری و حداقل دو عضو هیات علمی دیگر که در مرتبه استادیار به بالاتر هستند به عنوان ‘رساله ممتاز’ شناخته شده باشد.
همچنین ضرورت دارد، نامزدی هر شرکت‌کننده به صورت کتبی توسط استاد راهنما با ذکر اطلاعات مربوط به متقاضی، دلایل، مستندات و مقالات مستخرج از پایان نامه و همچنین نام و نشانی حداقل دو عضو هیات علمیِ دیگر که می‌توانند مؤید نامزدی رساله مربوطه باشند اعلام شود.
متقاضیان تا ۳۰ بهمن ماه فرصت دارند مدارک و مستندات خود را در قسمت فرم ثبت‌نام وب سایت جایزه علیمحمدی به نشانی http://ipm.ir/alimohammadi96/physics/ بارگذاری کنند.
کمیته داوران پس از بررسی مدارک ارسالی و استفاده از نظرات مشاوران علمی، رسالههای برتر را انتخاب خواهد کرد. جایزه هفتمین دوره در مراسم افتتاحیه بیست و چهارمین کنفرانس بهاره فیزیک پژوهشگاه به برگزیدگان اعطا خواهد شد.
‘مسعود علیمحمدی’ استاد فیزیک دانشگاه تهران بود که در بامداد ۲۲ دی ماه ۱۳۸۸ و در سن ۵۰ سالگی، هنگام بیرون آمدن از منزلش بر اثر انفجار یک بمب کنترل از راه دور ترور شد و به شهادت رسید.
او مدرک کارشناسی را از دانشگاه شیراز (۱۳۶۴) و کارشناسی ارشد (۱۳۶۷) و دکترای فیزیک با گرایش ذرات بنیادی را از دانشگاه صنعتی شریف در سال ۱۳۷۱ کسب کرد و اولین فردی بود که در ایران دکترای خود را در رشته فیزیک دریافت کرد.
علیمحمدی همچنین به همراه وحید کریمی پور اولین دانشجویان پسادکتری در پژوهشگاه دانشهای بنیادی بودند.
تخصص اصلی او ذرات بنیادی، انرژی‌های بالا و کیهان‌شناسی بود و طی سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۰با مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات پژوهشگاه دانشهای بنیادی نیز همکاری داشت و نقش مؤثری در زیرساخت علمی پژوهشگاه دانشهای بنیادی و برپایی تحصیلات تکمیلی در ایران ایفا کرد.
انتهای پیام