مجید حاجی‌حسینعلی، دانشجوی مقطع دکتری دانشکده مهندسی مکانیک در خصوص این دستگاه می گوید: نسخه اولیه دستگاه که با همکاری مشترک شرکت سینا زیست التیام ساخته شده است، قابلیت پرینت همزمان چهار نوع سلول را با مواد مختلف دارد. سلول‌ها را از بانک های سلولی داخل کشور مانند انستیتو پاستور تهیه می‌کنیم و آنها را کشت می‌کنیم تا تعدادشان زیاد شود. بعد برای پرینت، از آنها استفاده می‌کنیم. ما خدماتمان را به موسسات و پژوهشگاه‌ها و بیمارستان‌ها عرضه می‌کنیم و با کاربر نهایی در ارتباط نیستیم و کارمان به‌طور مستقیم با زندگی مردم مرتبط نیست، ولی می‌تواند حوزه سلامت را متحول کند و هزینه‌های درمانی بیماران را تحت‌تاثیر قرار دهد.
وی خاطرنشان کرد: به‌طورکلی شرکت های معدودی در دنیا بیوپرینتر تجاری می‌سازند که مشتری می‌تواند از آن استفاده کند. مهم‌ترین شرکت‌های این حوزه هم در آلمان و آمریکا هستند. قیمت دستگاه‌هایی که این شرکت‌ها ارائه می‌دهند، بین ۲۰۰ تا ۲۵۰هزار دلار است. در حالی که دستگاه ما در ایران حدود ۱۰۰میلیون تومان قیمت‌گذاری شده و با سوبسیدی که از معاونت علمی و فناوری ریاست جمهور گرفته‌ایم، قیمت تمام‌شده برای مشتری داخلی، حدود ۶۰میلیون تومان می‌شود.
این پژوهشگر دانشگاه صنعتی شریف اذعان داشت: دستگاه بیوپرینتر، علاوه بر هندسه‌ای که به بافت می دهد، مزایای دیگری نیز دارد. به‌عنوان مثال، پژوهشگران زمانی که می‌خواهند با استفاده از روش‌های سنتی، به تولید بافت بپردازند، نیاز به چیزی شبیه داربست و اسکلت ساختمان دارند تا بتوانند سلول‌های زنده را در آن جاگذاری کنند. بیوپرینتر، علاوه بر اینکه اسکلت را تولید می‌کند، این امکان را فراهم می‌کند که سلول‌ها با دقت و درجایی‌که محقق می‌خواهد، جانمایی شوند.
به گفته حاجی حسینعلی با توجه به اینکه بافت‌های بدن از سلول‌های مختلفی تشکیل شده‌اند و در تولید بافت، محل قرارگیری سلول‌ها در کنار هم بسیار بااهمیت است، استفاده از بایوپرینتر، نسبت به روش‌های سنتی، در اولویت قرار می‌گیرد.
وی افزود: با این دستگاه، می‌توان روی بافت‌های مختلفی کار کرد، ولی درحال‌حاضر ما روی بافت‌های پوست و استخوانی متمرکز هستیم. شرکت ما در حقیقت یک شرکت مهندسی است ولی به دلیل نیازی که به تست دستگاه وجود داشت، وارد بخش بیولوژی نیز شده‌ایم تا تاییدات لازم را برای خریداران بگیریم. به‌عنوان مثال، یکی از کارهایی که درحال‌حاضر انجام می‌دهیم، روی ایمپلنت‌های دندان است. تهیه سلول و تهیه مواد زیست‌سازگار، بسیار هزینه‌بر است و ما در ابتدای راه قرار داریم و تاکنون موفق شده‌ایم که در حوزه بافت‌های سخت استخوانی، پرینت داشته باشیم و هنوز به‌دلیل پیچیدگی بالایی که بافت‌های نرم دارند، وارد پرینت آنها نشده‌ایم. خروجی‌هایی هم که از دستگاه گرفته‌ایم، در اسکیل آزمایشگاهی است و هنوز پیوند روی حیوان و انسان انجام نشده است.
این دانشجوی دکتری دانشگاه شریف در ادامه به کاربردهای این دستگاه اشاره کرد و در این خصوص گفت: کاربردهای این دستگاه، گسترده است و هرجایی‌که بافتی آسیب ببیند، می‌توان با بافت‌های تولیدشده از این دستگاه، آن را احیا کرد. به‌عنوان مثال، پوشش‌هایی برای قسمت آسیب‌دیده پوست تولید شده است که وقتی روی پوست قرار می‌گیرد، زخم را ترمیم می‌کند. در حوزه زیبایی نیز کاربردهای زیادی دارد. کاربرد دیگر آن، تست محصولات آرایشی و دارویی روی بافت پوست است تا از عدم حساسیت‌زایی آن، اطمینان حاصل شود. کاربردهای دیگر این دستگاه، در حوزه فک، صورت و استخوان سر است. علاوه بر این، ساخت نمونه بافت سرطانی برای بررسی تاثیر داروهای ضدسرطان، از دیگر کاربردهای این دستگاه است.
وی تصریح کرد: فناوری‌ای که ما از آن استفاده می‌کنیم، میکرو استروژن نام دارد و مواد از یک مخزن پرینت می‌شوند. دو نوع ماده در دستگاه استفاده می‌شود که قابلیت استفاده در بدن انسان را دارند؛ یعنی مواد سلولی و مواد زیست‌سازگار. دستگاه ما قابلیت پرینت همزمان چهار نوع سلول را با مواد مختلف دارد. سلول‌ها را از بانک های سلولی تهیه می‌کنیم و آنها را کشت می‌کنیم تا تعدادشان زیاد شود، بعد برای پرینت، از آنها استفاده می‌کنیم. مواد زیست‌سازگار هم زمانی کاربرد دارند که می‌خواهیم سلول‌ها را در چارچوبی بسازیم که سلولی نیست، ولی زیست‌تخریب‌پذیر است و وقتی در بدن قرار می‌گیرد، از بین می‌رود و فقط سلول‌ها باقی می‌ماند. درحال‌حاضر ما با مواد زیست تخریب‌پذیر، اسکفولدهای سه‌بعدی یا همان اسکلت‌های نگهدارنده ساده تولید می‌کنیم. روشی که تا پیش از این، در ایران وجود نداشته است.
وضعیت بازار بیوپرینتر در ایران
این پژوهشگر خاطرنشان کرد: بازار داخل ایران برای فروش این دستگاه، مثل سایر محصولات سخت‌افزاری، بسیار کوچک و ضعیف است. یکی از دلایلی هم که به سمت عرضه خدمات دستگاه رفتیم، همین مورد بود. ما در حال عبور از مرحله تجاری‌سازی دستگاه و درحال جذب سرمایه هستیم ولی قصد داریم در بازار خدمات تولید بافت و مواد اولیه سلولی قابل‌استفاده در بیوپرینتر کار کنیم تا بتوانیم آن را در کنار دستگاه به محققان بفروشیم. امیدواریم به این سمت برویم که سلول‌ها و بافت‌های مختلف را تولید کنیم. زمانی که بتوانیم یک محصول واقعی بسازیم که قابلیت استفاده در بدن انسان را داشته باشد، مطمئنا بازار خدمات در ایران، پربازده خواهد بود.
حاجی حسینعلی در ادامه به همکاران خود در این پروژه اشاره کرد و افزود: افرادی که درحال‌حاضر در تیم ما حضور دارند، از تخصص‌های مختلف مکانیک، الکترونیک، کامپیوتر، مهندسی شیمی و زیست‌شناسی هستند. یک تیم هفت‌نفره هستیم که فقط روی این پروژه کار می‌کنیم و در جایی مشغول به کار نیستیم.
وی گفت: در واقع به غیر از ایده جذاب کار و اینکه بخواهیم بیزینس خودمان را داشته باشیم، هدف ما این بود که بچه‌هایی که از دانشگاه فارغ‌التحصیل می‌شوند بتوانند از تخصص‌های خود استفاده کنند و کارکردن کنار هم را یاد بگیرند؛ هدفی که تقریبا به آن رسیده‌ایم. ما به آینده این کار، امیدوار هستیم و با وجود تمام سختی‌ها، با انرژی آن را ادامه خواهیم داد.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند