محققان دانشگاه پلودیو در بلغارستان موفق به ارائه نانوحامل‌هایی شدند که می‌توانند اثربخشی داروهای چشم را بهبود دهند.
به گزارش دیده‌بان علم ایران بیشتر بیماری‌های چشم معمولاً با داروهای موضعی درمان می‌شوند که این داروها به صورت فرمولاسیون‌هایی شبیه قطره چشم هستند. اصلی‌ترین چالش این داروها آن است که زمان تماس کوتاهی با چشم دارند در نتیجه میزان جذب و اثربخشی آن‌ها کوتاه است، به طوری که کمتر از ۵ درصد دارو مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنابراین باید دارو در دوره‌های زمانی کوتاه‌تری مصرف شود.
چشم از یک سیستم محافظتی ویژه‌ای برخوردار است که فعالیت دارو را محدود می‌کند. اخیرا مقاله‌ای با عنوان”A New Direction in Ophthalmic Development: Nanoparticle Drug Delivery Systems” در نشریه Current Pharmaceutical Design منتشر شده است که در آن محققان از میکرو و نانوحامل‌هایی برای رهاسازی دارو در چشم استفاده کردند. این نانوحامل می‌تواند مشکل رهاسازی دارو را در چشم حل کرده و اثرات جانبی دارو را برای بیمار به حداقل برساند.
با استفاده از این نانوحامل می‌توان حلالیت را از طریق نانوسوسپانسیون و میکروآمولوسیون بهبود داد، نفوذ پذیری دارو را افزایش داد و مانع از متابولیسم‌های ناخواسته و از بین رفتن دارو شد. یکی از مزایای این سامانه دارویی، افزایش پایداری دارو است. ترکیب دو سامانه دارویی نظیر ترکیب کردن دو دسته نانوذرات در یک ژل یا لنزهای چشم ممکن است مزایا و معایبی با خود به همراه داشته باشد.
در این پروژه میزان ایمنی و سم‌شناسی نانوذرات مورد بررسی قرار گرفته است. این نانوذرات با توجه به آناتومی چشم و ویژگی‌های پاتوفیزیولوژی آن مورد بررسی قرار گرفته‌اند.
در طول چند سال گذشته، تعداد پتنت‌های ثبت شده در حوزه سیستم‌های دارورسانی نانومقیاس چشم افزایش چشمگیری داشته است. مزیت غیرقابل انکار این نانوحامل‌های دارویی این است که میزان ماندگاری دارو و همچنین نفوذ در چشم افزایش می‌یابد. این سیستم‌های دارویی به گونه‌ای طراحی شده‌اند که رهاسازی دارو به آرامی انجام شود؛ بنابراین تناوب مصرف دارو کاهش می‌یابد و بیمار راحت‌تر است. انتظار می‌رود که طی چند سال آینده برخی از این سیستم‌های دارویی پتنت شده به بازار برسند.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند