به گزارش دیده‌بان علم ایران در حالی که دانشمندان دائما در تلاش‌اند تا با وارد کردن پروتون‌های بیشتر و بیشتر در هسته عناصر بتوانند عناصر جدیدی تشکیل داده و جدول تناوبی را توسعه دهند، همواره این سوالات نیز مطرح بوده که آیا می‌توان جدول تناوبی را در جهت معکوس گسترش داد؟ آیا می‌توان عنصری با عدد اتمی صفر ساخت و آیا چنین عنصری واقعا وجود دارد؟
حدس وجود «عنصر صفر» از حدود یک قرن پیش مطرح بوده ولی شاید هیچ کس به اندازه آندراس ون آنتروپوف، شیمیدان آلمانی با شور و حرارت بر روی این موضوع کار نکرده است. آنتروپوف بود که بنا به نظر خود این عنصر تئوریکی را در بالای جدول تناوبی قرار داد و او بود که به فکر نام فرضی برای این عنصر افتاد: نوترونیوم.
نام آنتروپوف این روزها برای خیلی‌ها آشنا نیست، با این وجود افراد زیادی نوترونیوم را می‌شناسند. امروزه از این واژه برای اشاره به مواد گازی شکلی که عمدتا از نوترون خالص تشکیل شده‌اند و در کوچک‌ترین و متراکم‌ترین ستاره‌های جهانی هستی وجود دارند، استفاده می‌شود؛ یعنی ستاره‌های نوترونی.
ستاره‌های نوترونی هسته متلاشی شده ستاره‌های بزرگ هستند. این ستاره‌ها تنها ۲۰ کیلومتر عرض دارند ولی جرمشان یک تا سه برابر خورشید است. جرم بسیار بالای این ستاره‌ها ناشی از شیوه شکل گیری آن‌هاست. این ستاره‌ها تقریبا به طور کامل از نوترون‌هایی تشکیل شده‌اند که با نیروی جاذبه بسیار شدید به شکل توده‌ای در کنار هم قرار گرفته‌اند. نوترون‌ها معمولا تنها در هسته اتم‌ها یافت می‌شوند، به همین دلیل اجتماع آن‌ها یک پدیده نجومی کمیاب محسوب می‌شود.
اما آیا نوترونیوم واقعا عنصر صفر به حساب می‌آید؟ نوترونیوم (neutronium) از لحاظ تئوریک فاقد پروتون است؛ لذا واقعا باید آن را عنصر صفر به حساب آورد زیرا نبود پروتون به معنی نبود عدد اتمی است. نوترونیوم تنها تحت جاذبه خردکننده یک ستاره نوترونی می‌تواند وجود داشته باشد. یک قاشق از این ماده که تقریبا معادل با وزن یک کوه است را بردارید. خواهید دید که این ماده تقریبا به طور آنی شروع به تجزیه و پرتوافشانی می‌کند. اگر نوترونیوم را به عنوان یک عنصر ثابت در نظر بگیریم مجبوریم قبول کنیم که ستاره نوترونی به مثابه یک هسته اتمی است.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند