بعد از سونامی مهیب سال ۲۰۱۱ در فوکوشیمای ژاپن که منجر به نشت پرتوهای رادیو اکتیو از نیروگاه اتمی فوکوشیما شد، دولت به دامداران اطراف منطقه آلوده دستور داد که دام‌های خود را از بین ببرند.
به گزارش دیده‌بان علم ایران، منطقه اطراف فوکوشیما، روزگاری بهشت کشاورزی و دامداری به حساب می‌آمد اما حالا تنها دویست راس گاو باقی مانده است. گاوهایی که صاحبانشان حاضر به کشتن آنها نشدند. آنها نمی‌توانند از شیر یا گوشت این حیوانات استفاده کنند. هر چند حالا از این حیوانات در آزمایش‌های علمی استفاده می‌شود.
به گزارش خبرگزاری آسوشیتدپرس، محققان هر سه ماه یکبار به گاوهایی که در شعاع ۲۰ کیلومتری نیروگاه فوکوشیما زندگی می‌کنند سر می‌زنند. سه راکتور این نیروگاه در زمان وقوع سونامی تخریب شده بودند. این سرکشی‌ها در راستای برنامه‌ای علمی است که برای نخستین بار تاثیر میزان کم اشعه رادیو اکتیو را حیوانات را بررسی می‌کند.
یکی از دامداران منطقه که از زنده ماندن حیواناتش خوشنود است می‌گوید: «زنده نگاه داشتن این گاوها برای تحقیقات علمی به این معناست که ما مطالعه ای برای استفاده نسل بعد از خودمان انجام می‌دهیم به جای اینکه فقط یک خاطره منفی برای آنها به یادگار بگذاریم.»
این گروه تحقیقاتی، یک سازمان غیر دولتی «انجمن حیوانات پناهجو و محیط زیست پسا فاجعه اتمی»تاسیس کرده و ترکیبی از دامپزشکان و متخصصان پرتوشناسی است؛ این متخصصان از سه دانشگاه ژاپن گرد هم آمده‌اند. فعالیت آنها یک سال پس از سونامی و تخریب نیروگاه فوکوشیما آغاز شد. این گروه تحقیقاتی با دستور دولت ژاپن مبنی بر کشتن دام‌های آلوده شده با اشعه رادیواکتیو مخالفت کرد. دلیل آنها این بود که هیچ تحقیق علمی‌ای روی اثر اندک رادیو اکتیو بر حیوانات نشده و این می‌تواند فرصت خوبی برای یک تحقیق علمی منحصر به فرد باشد.
دکتر کیجی اوکادا، یکی از اعضای این تیم تحقیقاتی می‌گوید با آنکه ارگان‌های این حیوانات هنوز هیچ نشان عمده‌ای از فعالیت‌های نامتعادل از خود نشان نداده‌اند اما هنوز برای نتیجه‌گیری بسیار زود است؛ چرا که برای بروز سرطان‌های تیروئید یا خون که ناشی از رویارویی با رادیو اکتیو است، زمان بیشتری لازم است.
به گفته اوکادا، این تیم تحقیقاتی بر این باور است که بررسی‌های آتی در این حیوانات نشان خواهد داد که آیا استفاده و بهره‌برداری از حیواناتی که در معرض اشعه کمی قرار گرفته‌اند امکان‌پذیر خواهد بود یا نه. آنها همچنین می‌خواهند بدانند که در صورت بروز مجدد چنین اتفاقی در نقطه‌ای از جهان بهترین تصمیمی که در خصوص حیوانات منطقه می‌شود گرفت کدام است.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند