به گزارش دیده بان علم ایران، دکتر حمید گورابی که در نشست خبری هفدهمین جشنواره بین‌المللی تحقیقاتی رویان سخن می‌گفت، خاطرنشان کرد: چهارمین دوره جایزه دکتر کاظمی در هفدهمین جشنواره بین‌المللی تحقیقاتی رویان که همزمان با هفدهمین کنگره بین المللی باروری و ناباروری، دوازدهمین کنگره بین المللی سلول های بنیادی و یازدهمین همایش پرستاری و مامایی در پزشکی تولید مثل رویان ۱۰ تا ۱۲ شهریورماه جاری در سالن همایش‌های رازی دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار می‌شود به این دانشمند برجسته هلندی اعطا می‌شود.
وی تصریح کرد: در این دوره از جشنواره تحقیقاتی رویان از پنج طرح بین‌المللی در حوزه‌های بیولوژی تولیدمثل، بیوتکنولوژی جانوری و بیولوژی طب ترمیمی و سلول‌های بنیادی نیز تقدیر می‌شود. این طرح ها از بین ۱۷۵ طرح دریافتی از ۳۶ کشور دنیا انتخاب شده اند که بیشترین آنها از کشورهای آمریکا با ۲۴ طرح، هند با ۲۳ طرح، چین با ۱۷ طرح، ایران با ۱۷ طرح، استرالیا با ۹ طرح و انگلستان با هفت طرح بوده است.
گورابی در معرفی هانس کلورز، برنده جایزه دکتر کاظمی ۲۰۱۶ گفت: کلورز اولین پژوهشگری بوده که سلول‌های بنیادی روده‌ای را شناسایی کرده و جزو محققان برجسته جهان در استفاده از سلول‌های بنیادی در پزشکی بازساختی است. این استاد دانشگاه تاکنون بیش از ۵۴۰ مقاله چاپ کرده و بیش از ۶۲ هزار بار به مقالات وی ارجاع شده است.
وی خاطرنشان کرد: حضور دکتر هانس کلورز به عنوان پیشگام کشت شبه‌اندام‌ها می‌تواند به انتقال این دانش در کشور بیانجامد و تشکیل بانک‌های زیستی از بیماران امکان مطالعات دقیق‌تر و اتخاذ روش‌های درمانی موثرتر بر اساس ژنتیک را ایجاد خواهد کرد.
جایزه دکتر کاظمی (Kazemi Prize) که به نام دانشمند فقید دکتر سعید کاظمی آشتیانی، موسس و رییس فقید پژوهشگاه رویان پایه گذاری شده هر ساله به دانشمندی برجسته در حوزه سلول‌های بنیادی اعطا می شود.
اولین جایزه کاظمی در سال ۲۰۱۱ (۱۳۸۹) به یک دانشمند برجسته آمریکایی به نام پروفسور رادولف یانیش تعلق گرفت که تاثیر قابل توجهی در پیشرفت دانش سلول‌های بنیادی و کاربرد درمانی سلول‌های بنیادی داشته است. برنده دومین جایزه دکتر کاظمی هم پروفسور هانس شولر، دانشمند برجسته آلمانی بود.
سومین جایزه کاظمی پس از چند سال وقفه، سال گذشته به پروفسور رابرت لنگر اعطا شد. برنده جایزه کاظمی ۲۰۱۵ استاد دانشگاه MIT و پروفسور پژوهشگاه کخ است که بیش از ۱۳۰۰ مقاله از او منتشر شده و بیش از یک هزار و ۸۰ اختراع از وی به ثبت رسیده است. به گزارش دیده بان علم ایران، وی همچنین موسس بیش از ۳۰۰ شرکت دانش بنیان بوده است.
یوهانس کارل کلوزر، برنده ۵۹ ساله چهارمین جایزه کاظمی تحصیلات خود را از سال ۱۹۷۵ در دانشگاه اوترخت (Utrecht) هلند که از دانشگاه‌های مطرح جهان است، همزمان در زمینه زیست‌شناسی و پزشکی تحصیل را آغاز کرد. وی مدرک کارشناسی ارشد زیست‌شناسی را در سال ۱۹۸۲ و مدرک پزشکی را در سال ۱۹۸۴ و دکتری خود در زمینه ایمونولوژی را در سال ۱۹۸۴ دریافت کرد. کلوزر در دوران تحصیل، فعالیت در نایرویی، کنیا و موسسه ملی بهداشت آمریکا را هم تجربه کرد. سپس دوره پسادکتری خود را بین سالهای ۱۹۵۶ تا ۸۹ در موسسه سرطان دانا فاربر (Dana- Farber Cancer Institute) دانشگاه هاروارد – مشهورترین مرکز تحقیقات سرطان دنیا- پشت‌سر گذاشت. در این زمان وی موفق به کلون ژن epsilon CD3 لنفوسیت T شد.
وی بین سالهای ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۲ به عنوان استاد ایمونولوژی و از آن سال به عنوان استاد ژنتیک ملکولی در این دانشگاه فعالیت دارد. وی در سال ۲۰۰۲ به عضویت فرهنگستان سلطنتی علوم هلند و ریاست موسسه Hubrecht که در زمینه زیست‌شناسی تکوینی و تحقیقات سلول‌های بنیادی فعالیت دارد منصوب شد. کلوزر در این سال‌ها به شباهت میان فرآیند تجدیدپذیری بافت روده و سرطان روده پی برد و با دریافت کمک هزینه دو میلیون یورویی از انجمن سرطان هلند در سال ۲۰۰۷ تحقیقات خود در زمینه عملکرد سلول‌های بنیادی در روده طبیعی و سرطان روده آغاز کرد و در سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵ از کمک هزینه شورای تحقیقات اروپا برای ادامه تحقیقات خود در این زمینه برخوردار شد.
این دانشمند برجسته هلندی که در فاصله سالهای ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵ ریاست فرهنگستان سلطنتی هنر و علوم هلند (KNAW) را نیز عهده دار بودبه رغم کناره گیری از ریاست موسسه Hubrecht همچنان گروه تحقیقاتی خود را در آنجا حفظ کرد و هم‌اکنون مدیریت پژوهشی مرکز پرنس ماکسیما را برعهده دارد که در زمینه انکولوژی اطفال تحقیق می‌کند. او در شکل‌گیری شرکت بیوتکنولوژی “Ubisys” نقش فعال داشته است. این شرکت سپس با شرکت “Introgene ” ادغام و “Crucell ” نامیده شد که در زمینه واکسیناسیون فعالیت دارد. وی همچنین سرمایه‌گذار اصلی شرکت دارویی Semaia است که بعدها به Hybrigenics” ” تغییر نام داده است.
دکتر کلوزر عضو هیات تحریریه مجلات معتبر دنیا و عضو هیات علمی موسسه تحقیقاتی پاتولوژی مولکولی وین، موسسه تحقیقاتی بیومدیکال بارسلونا و موسسه تحقیقات سرطان هلند و همچنین عضو افتخاری دانشگاه آسیای جنوبی شانگهای، هونان و چین، عضو آکادمی هنر و علوم آمریکا، کاردان خارجی آکادمی ملی علوم (واشنگتن) و آکادمی علوم فرانسه (پاریس) است.
از جمله افتخارات و جوایز علمی او می‌توان به جایزه تحقیقات فدراسیون گوارش اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۰، جایزه Ernst Jung از بنیاد یونگ برای علوم و تحقیقات در زمینه پزشکی (آلمان) در سال ۲۰۱۱، جایزه “Leopold Griffuel” از موسسه مطالعات سرطان (فرانسه) در سال ۲۰۱۲، جایزهKolff و عنوان ““Knight of the Order of the Netherlands Lion، جایزه “William Beaumont Prize” از انجمن گوارش آمریکا، جایزه Dr A.H. Heineken Prize در زمینه پزشکی، جایزه “Breakthrough Prize ” در زمینه علوم زیستی در سال ۲۰۱۳، برنده جایزه بیمارستان عمومی ماساچوست در زمینه تحقیقات سرطان در سال ۲۰۱۴، دریافت نشان از انجمن مطالعات بالینی اروپا (ESCI) و دریافت جایزه آکادمی سلطنتی هنر و علوم هلند در سال ۲۰۱۶ اشاره کرد.
به طور خلاصه او طی تحقیقات خود موفق به شناسایی ترکیب TCF شد که ترکیب پایین‌دست مهم آبشار پیام‌رسان WNT است و به دنبال آن ژن‌های هدف فعالیت این آبشار را نیز مشخص کرد. سپس مطرح کرد که نوعی از سرطان کلون به دلیل عملکرد نامناسب این چرخه و تغییر سلول‌ها بروز می‌کند.
او اولین فردی بود که آبشار پیام‌رسان WNT را با سلول بنیادی مرتبط دانست و نشان داد اختلال در ژن TCF4 منجر به از بین رفتن سلول‌های بنیادی حفرات روده می‌شود. سپس نشان داد این آبشار پیام‌رسان شاخص مولکولی Lgr5 را هدف قرار می‌دهد که در سطح سلول‌های بنیادی ناحیه حفره روده قرار دارد.
وی با ساخت موش‌های تراریخته از نظر شاخص مولکولی Lgr5 توانست مدل‌های آزمایشگاهی موفقی در زمینه مطالعه سلول‌های بنیادی روده‌ای در پستانداران ایجاد کند. او همچنین متوجه شد در آبشار پیام‌رسان WNT مولکول Rspondins افزایش می‌یابد و این مولکول لیگاند Lgr5 است. بر این اساس سیستم کشت سه‌بعدی شبه‌اندام‌ها را طراحی کرد تا به بررسی روند توسعه اپیتلیوم روده نرمال مشتق از یک سلول بنیادی Lgr5 بپردازد.
گروه تحقیقاتی هانس کلورز در سال ۲۰۰۹ بعد از شناخت قابلیت تکثیر بالای سلول‌های Lgr5+ در بدن موش، اولین شبه‌روده را در شرایط آزمایشگاهی ساخت. این شبه‌روده بازتابی از ساختار روده در بدن است. این گروه سپس موفق به ساخت شبه‌اندام‌های کبد، لوزالمعده، کولون و معده شدند. هانس کلورز تاکنون بیش از ۵۴۰ مقاله چاپ کرده که بیشتر از ۶۲ هزار بار به این مقالات ارجاع داده شده است. H-index (شاخص بهره‌وری و تأثیرگذاری علمی) این دانشگر هلندی، ۱۲۷ است.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند