گروهی از اخترفیزیکدانان دانشگاه تحصیلات تکمیلی در علوم پایه زنجان و دانشگاه بن آلمان به سرپرستی دکتر حسین حقّی موفق شده‌اند با بهره‌گیری از شبیه سازی های دقیق دینامیکی، ارتباطی تکاملی میان سه خوشه ستاره‌ای مشهور در آسمان شب بیابند.
به گزارش دیده‌بان علم ایران، تیم محققان ایرانی – آلمانی معتقدند که قرار گرفتن سحابی جبار، خوشه پروین و خوشه قلائص در یک جهت آسمان احتمالا تصادفی نیست و درک عمیق‌تری از نحوه شکل‌گیری و تحول خوشه‌های ستاره‌ای را در پی دارد.
یافته های آنها نشان می‌دهد که «خوشه‌های ستاره‌ای مانند خوشه سحابی جبار، مسیر توسعه‌ای را طی می‌کنند که آنها را به سیستم‌هایی مانند خوشه پروین و بعداً به خوشه قلائص تبدیل می‌کند . در واقع این سه خوشه ستاره‌ای که سن متفاوتی داشته و در فواصل مختلفی از زمین قرار دارند در کنار هم مراحل مختلف تکامل خوشه های ستاره ای از مرحله نوزادی، نوجوان و پیری را به نمایش گذاشته اند.
خوشه سحابی جبار یکی از جوان‌ترین و فعال‌ترین مناطق تشکیل ستاره در کهکشان راه شیری است که تنها ۲٫۵ میلیون سال قدمت و حدود ۱۳۵۰ سال نوری فاصله دارد. این خوشه شامل هزاران ستارۀ جوان است که توسط ابر گازی باقیمانده که از آن تشکیل شده‌اند، احاطه شده‌اند.
در مقابل، خوشۀ پروین که به عنوان هفت خواهران نیز شناخته می‌شود، حدود ۱۰۰ میلیون سال قدمت دارد و ستارگان آن بسیار پراکنده تر هستند، در حالی که قلائص حدود ۷۰۰ میلیون سال قدمت دارد و ستارگان کمتری دارد که حتی آن ها نیز پراکنده هستند.
از راست به چپ: حسین حقی، اکرم زنوزی، قاسم صفایی و پاول کروپا – سپتامبر ۲۰۱۸٫ دانشگاه بن
نتایج پژوهش در ماهنامه انجمن سلطنتی نجوم (MNRAS) منتشر شده نشان می‌دهد که این سه خوشه نه‌تنها در یک منطقه از کهکشان قرار دارند، بلکه مراحل متفاوتی از چرخه زندگی یک سیستم ستاره‌ای واحد را نشان می‌دهند: سحابی جبار به‌عنوان مرحله‌ی نوزادی، خوشه پروین درمرحله میانسالی و خوشه قلائص به‌عنوان کهنترین مرحله زندگی یک سیستم ستاره ای هستند. در واقع کاملاً محتمل است که خوشه‌های ستاره‌ای مانند خوشه سحابی جبار، مسیر تحولی ای را دنبال کنند که آنها را به سیستم‌هایی مانند خوشه پروین و سپس به خوشه قلائص تبدیل کند.
این تحقیق که با کمک شبیه سازی دینامیک سیستم های ستاره ای انجام شده است روند تکامل خوشه‌های ستاره ای در بازه‌ای ۸۰۰ میلیون ساله را نشان می‌دهد که یک خوشه ستاره‌ای متراکم مانند سحابی جبار می‌تواند با گذر از مرحله‌ای مشابه خوشه پروین، در نهایت با از دست دادن ۸۵ درصد از ستارگان خود، در طول زمان به ساختاری مشابه خوشه قلائص تبدیل شود.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند