با گذشت حدود ۱۵ سال از وعده اعزام نخستین فضانورد ایرانی به فضا و زمانبندی‌ها و افق‌های ترسیم شده در این زمینه، این بار، زارع پور، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات دولت سیزدهم از تلاش‌ها برای تحقق اعزام فضانورد ایرانی در افق ۱۴۰۷ خبر داد.
به گزارش خبرنگار دیده‌بان علم ایران، عیسی زارع پور در شبکه اجتماعی ایرانی ویراستی نوشت: «در راستای اجرای سند ۱۰ ساله صنعت فضایی کشور، برنامه «زیست در فضا» احیا شده و به زودی ان‌شاءالله تست‌های زیر مداری نسل جدید «کپسول زیستی» کاملاً ایرانی انجام خواهد شد. پرتاب این کپسول در راستای تحقق نقشه راه طرح اعزام فضانورد ایرانی در افق ۱۴۰۷ است که توسط متخصصان ایرانی طراحی و ساخته شده است.»
آبان ماه ۱۳۸۷ تقی‌پور، رئیس وقت سازمان فضایی ایران از فراهم شدن امکان پرواز اولین فضانورد ایران طی ۱۰ سال آتی خبر داده بود.
به گفته تقی پور، چنان که در چشم انداز ۲۰ ساله مشخص شده ایران باید در سال ۱۴۰۴ رتبه اول منطقه را در زمینه فناوری هوافضا دارا باشد.
در بهمن ماه ۱۳۸۸ سازمان فضایی ایران در راستای برنامه دستیابی به توانمندی اعزام فضانورد از ایران در همکاری با وزارت دفاع و در ادامه پرتاب کاوشگرهای ۱ و ۲، کاوشگر ۳ را به همراه چند جانور شامل یک موش صحرایی، دو لاک پشت و چند کرم و چند نمونه از سلول‌های انسانی به فضای زیرمداری پرتاب کرد. اگرچه این پرتاب کاملا موفقیت آمیز نبود اما با ادامه برنامه کاوشگر، سازمان فضایی ایران در نهم بهمن ماه ۱۳۹۱ با پرتاب و بازیابی موفق محموله کاوشگر پیشگام به همراه یک میمون رزوس به نام آفتاب که به عنوان اولین نخستی‌سان فضایی ایران سفری ۲۰ دقیقه ای تا ارتفاع ۱۲۰ کیلومتری را تجربه کرده بود گام بلندی در مسیر برنامه اعزام فضانورد به فضا برداشت.
برنامه بلندپروازانه‌ای که به رغم تحریم‌های شدید با توسعه پرتابگرها و ساخت نسل جدید «کپسول زیستی» ایرانی با قوت دنبال شده است.
با توجه به پیچیدگی‌ها و دشواری‌های برنامه‌های فضایی، تردیدی نیست که پیوستن به جمع محدود کشورهای صاحب فناوری پرتاب فضانورد، برنامه‌ای بسیار بزرگ و بلندپروازانه است که با توجه به تحریم‌های شدید اعمال شده علیه ایران با موانع و محدودیتهای چند برابری همراه است؛ این مهم اما بیش از همه ایجاب می‌کند، مسوولان دولتی از برخوردهای شعاری و تبلیغاتی و طرح مکرر وعده‌هایی که با توجه به واقعیت‌های موجود و تجربیات گذشته، قطعیت چندانی ندارند، پرهیز کنند.
این قبیل وعده‌ها که در خوشبینانه ترین حالت به منظور جلب بودجه‌های بیشتر برای این برنامه‌ها مطرح می‌شوند در نهایت ثمره‌ای جز بی اعتمادی و دلسرد کردن مردمی که تامین کنندگان واقعی اعتبارات کلان این قبیل طرح‌های عظیم و پرهزینه هستند و کم رنگ کردن و مخدوش کردن دستاوردهای بسیار بزرگی که محققان کشور با حداقل امکانات و در سختترین شرایط حاصل کرده اند، ندارد.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند