محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر در تحقیقاتی به نتیجه رسیدند که نتایج آن در صنایع مختلف نظیر هوافضا و حمل و نقل که سبک بودن قطعات آلومینیومی دارای پوششهای کامپوزیتی با خواص مقاومت به خوردگی و سایشی بالا در راستای کاهش مصرف انرژی کاربرد دارد.
به گزارش دیده بان علم ایران به نقل از روابط عمومی دانشگاه صنعتی امیرکبیر، نازنین شکیبا، دانش آموخته دکتری دانشگاه صنعتی امیرکبیر و مجری طرح «ایجاد و بررسی رفتار خوردگی پوشش مرکب در سیستم Al-O-N به روش پلاسمای اکسایشی (PEO) از الکترولیت قلیایی آلومینیت و کمپلکس های غیرآلی-نیتروژنی» گفت: به طور معمول افزایش خواص فیزیکی-شیمیایی سطحی یکی از مهمترین دلایل تغییر فاکتورهای مهندسی و اصلاح سطح فلزات است و پژوهشگران بسیاری به منظور کاهش هزینه های ناشی از وقوع پدیده هایی نظیر خوردگی و سایش قطعات صنعتی، به اصلاح سطح به وسیله ی نشاندن پوششی با خواص مناسب مقاومت به خوردگی، تغییر ضریب اصطکاک سطوح درگیر با یکدیگر و تغییر مکانیزم های سایشی به وسیله ی تغییر زبری و خواص فیزیکی-شیمیایی سطح به بهبود خواص سطوح قطعات فلزی می پردازند.
وی افزود: علاوه بر این در دهه های اخیر مصرف مواد و انرژی توسط صنایع مختلف نگرانی های گسترده ای را در مورد استفاده کارآمدتر از آنها ایجاد کرده است. فشارهای زیست محیطی برای استفاده بهینه از منابع موجود، کاهش زباله و انتشار آلاینده ها باعث نیاز شدید به توسعه ی پایدار فرآیندها و بازنگری روشهای سنتی شده است.
شکیبا گفت: نیاز امروزه صنایع مختلف برای بهره گیری از خواص منحصر به فرد این مواد مستلزم دستیابی به تکنولوژی ها و روشهای جدید مقرون به صرفه ی تولید صنعتی آن است. در نتیجه دستیابی به روشی که قیمت تولیدی این مواد را کاهش دهد به شدت احساس نیاز میشود.
وی خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه روشهای تولید پوشش های حاوی فازهای AlN و AlON، علاوه بر پیچیدگیهای موجود، نیازمند صرف انرژی زیاد و در نتیجه افزایش هزینه های تولید محصول میشوند.
شکیبا افزود: با توجه به اینکه تمرکز این پروژه بر تولید پوششهای کامپوزیتی در سیستم Al-O-N حاوی فازهای اکسیژن-نیتروژن دار آلومینیوم مقاوم در برابر محیطهای دارای آنیونهای هالیدی به روش پوشش دهی اکسیداسیون الکترولیتی پلاسما (PEO) است، در این پروژه از زیرلایه آلومینیومی به عنوان قطعه کار (آند) استفاده شده است.
به گفته محقق دانشگاه صنعتی امیرکبیر، این انتخاب به دلیل سازگاری زیرلایه و پوشش کامپوزیتی پایه اکسیدی حاوی فاز آلومینیوماکسی نیترید است. علاوه بر این از زیرلایه آلومینیومی سری ۲۰۰۰ به منظور بررسی افزایش مقاومت به خوردگی توسط این نوع پوشش کامپوزیتی استفاده شده است. این انتخاب نیز به دلیل فراوانی و ارزان بودن این زیرلایه و مقاومت به خوردگی بسیار پایین این سری از خانوادهی آلومینیوم است.
وی گفت: فلزات سبک نظیر آلومینیوم به دلیل داشتن چگالی کم در مقایسه با آهن دارای نسبت استحکام به وزن بیشتری هستند. به این دلیل در صنایع هوافضا و حمل و نقل از اهمیت ویژهای برخوردار است.
این محقق ادمه داد: با این حال، به طور کلی دارای خواص ضعیف خوردگی و سایشی میباشد. به منظور افزایش عملکرد تریبولوژیکی و خوردگی این فلز، از پوشش دهی سطحی به منظور افزایش خواص مقاومت به سایش و خوردگی آن استفاده میشود.
وی افزود: بررسی رفتار تریبولوژیکی و سایشی این نوع پوششها میتواند دامنه ی کاربردی آن را افزایش دهد. با توجه به خواص مکانیکی بسیار خوب این نوع پوشش کامپوزیتی، در صورت بررسی این مشخصه، از این پوشش میتوان در شرایط سخت تر محیطی و صنعتی نظیر قطعات متحرک و در شرایط دمای بالا و محیط های خورندهی دارای آنیونهای هالیدی نظیر کلرید نیز استفاده کرد.
وی با اشاره به ویژگیهای طرح گفت: با توجه به شناسایی مکانیزمهای درگیر در روش پوشش دهی الکترولیتی و در نتیجه کسب توانایی تولید پوشش کامپوزیتی-سرامیکی اکسینیتریدی آلومینیوم در این طرح پژوهشی، میتوان در آینده با تغییر و کنترل پارامترهای الکترولیت و فرآیند و مواد اولیه مورد استفاده، پوششهای کامپوزیتی پیچیده تر (حاوی عناصر سبک دیگر نظیر کربن و بور) را با خواص منحصر به فرد را توسط این روش پوشش دهی ارزان قیمت و قابل توجه نسبت به سایر روشهای گران قیمت متداول تولید پوششهای کامپوزیتی سرامیکی پیچیده روی فلزات تولید کرد.
وی خاطر نشان کرد: از این رو با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش، این طرح باعث انقلابی بزرگ در رویکرد و نگرشی جدید برای گسترش کاربرد روش PEO برای تولید پوششهای سرامیکی مختلف با خواص متفاوت و قابل توجه و اما ارزانقیمت در صنعت می باشد.
انجام این طرح پژوهشی و حل چالشهای موجود در این طرح به منظور تشکیل این پوشش منحصر به فرد، درهای بسیاری را برای تحقیقات بعدی پژوهشگران داخلی و خارجی جهت تولید ارزان قیمت پوششهای پیچیده و جدید کامپوزیتی با خواص بسیار عالی را توسط روش پوشش دهی الکترولیتی باز کرده است.
وی با اشاره به وجود نمونه خارجی و داخلی این طرح گفت: در داخل ایران و خارج از کشور به این روش ارزان قیمت و دوستارمحیط زیست، پوششهای کامپوزیتی اکسی-نیتریدی که به صورت درجا و در یک مرحله و بدون استفاده از تجهیزات پوششدهی و مواد اولیه ی گرانقیمت تولید شده و قابل رقابت باشد، وجود ندارد. به طور معمول این نوع پوششها توسط روشهای چند مرحلهای و توسط تجهیزات پیچیده و گران قیمت تولید میشوند.
وی ادامه داد: یکنواختی ماکروسکوپی پوشش تولید شده، ارزان و دسترس بودن مواد اولیه، ساده و دوستار محیط زیست بودن روش پوششدهی PEO، عدم محدودیت در تولید پوشش روی ورق های آلومینیومی در ابعاد متفاوت از مزیتهای رقابتی طرح۰ به شمار می رود.
شکیبا گفت: از نتایج این طرح می توان در صنایع مختلف نظیر هوافضا و حمل و نقل که سبک بودن قطعات آلومینیومی دارای پوششهای کامپوزیتی با خواص مقاومت به خوردگی و سایشی بالا میتواند منجر به صرفه جویی در میزان مصرف انرژی در آنها شود بهره برد.
به گفته وی، از طرفی با توجه به تولید این پوشش کامپوزیتی توسط روش اکسیداسیون الکترولیتی پلاسما (PEO) که ارزان قیمت و دوستار محیط زیست میباشد، علاوه بر کاهش هزینه های تولید و تمهیدات لازم محیط زیستی در صنایع لایه نشانی، هزینه های اولیه ی تأمین قطعات آلومینیومی دارای پوششهای کامپوزیتی اکسینیتریدی مقاوم به خوردگی در صنایع هوافضا و حمل و نقل که مشتری های اصلی این نوع پوششها هستند نیز کاهش مییابد.
گفتنی است دکتر سید محمد موسوی خوئی، عضو هیات علمی دانشگاه صنعتی امیرکبیر استاد راهنمای این پروژه بوده است.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند