شناسایی گونه جدیدی از میگوی صدفی در جنوب شرقی ایران

به گزارش دیده بان علم ایران، نمونه‌هایی از سخت‌‎پوست آب شیرین میگوی صدفی (Clam shrimp) از راسته Conchostraca و گروه Branchipoda به ‌عنوان اولین گزارش از حضور در منطقه بلوچستان (آبگیرهای فصلی محدوده کنارک – زرآباد) توسط کارشناسان مرکز تحقیقات شیلاتی آب‌های دور (چابهار) نمونه‌برداری شد.

میگوهای صدفی (Clam shrimp) گروهی از سخت‌پوستان آب‌شیرین می‌باشند که به دلیل داشتن کاراپاس شبیه به صدف‌های دو کفه‌ای، به این نام شناخته می‌شوند که در واقع طی روند تکاملی به اندام محافظتی برای این آبزی تبدیل شده‌است.

گروه متنوعی از سخت‌پوستان آب‌شیرین و سابقه دیرینه‌شناسی از دوران اول زمین‌شناسی (دوره دونینDevonian) شامل نمونه‌هایی از میگوهای پری (Fairy shrimp)، میگوهای صدفی (Clam shrimp)، تریوپس (Triops) و کک آبی (Water Fleas) هستند که در گروه Branchipoda طبقه‌بندی می‌شوند.

به دلیل ارزش غذایی بالا و ذی توده زیاد و کارتنوئید غنی، در صنعت آبزی‌پروری به‌ عنوان غذای زنده و اثر بخشی به عملکرد تولید مثل آبزیان پرورشی به‌ خصوص ماهیان خاویاری و زینتی از اهمیت فراوانی برخوردار هستند.

به ‌طور معمول زیست‌گاه‌های اصلی میگوهای صدفی و سایر گروه‌های وابسته، منابع آبی غیر غیر جاری و جدا افتاده، برکه‌های نیمه کوهستانی، آبگیرها و تالاب‌های دشت‌های سیلابی، مناطق کویری و دریاچه‌های فصلی و استخرهای بهاری می‌باشد. به ‌همین دلیل به ‌عنوان گونه‌های شاخص و نشانگرهای زیستی منابع آبی فصلی و موقت مناطق خشک و نیمه‌خشک (Ephemeral – Dry washes body) شناخته می‌شوند.

براساس مستندات موجود، گونه‌شناسی و طبقه‌بندی راسته‌های متعلق به Branchipoda همچنان مورد اختلاف‌ نظر می‌باشد و از طرفی در کشور به‌ علت تنوع در گونه و گسترش جغرافیایی در منابع آبی داخلی کامل نمی‌باشد؛ به ‌طوری‌که تاکنون ۱۲ گونه از استان‌های خراسان‌ رضوی، فارس، یزد، سیستان‌ و بلوچستان، آذربایجان شرقی و غربی گزارش شده‌ که شامل یک گونه بوم‌زاد از کویر لوت است.

 با انجام بررسی‌های میدانی و انجام مطالعات دقیق و سیستماتیک می‌توان گونه‌های بیشتری نیز برای فون سخت‌پوستان کشور معرفی کرد. به‌ همین دلیل نمونه‌های جمع‌آوری ‌شده جهت انجام مطالعات دقیق‌تر در خصوص ریخت سنجی و شناسایی و آزمایشگاه بخش اکولوژی مرکز تحقیقات شیلاتی آب‌های دور و تعدادی نیز برای ارسال به مراکز دانشگاهی کشور (دانشگاه تهران) و مؤسسه تحقیقات علوم شیلاتی منتقل شده ‌است.