پژوهشگران دانشگاه شیراز موفق شدند با استفاده از استخوان های سگ و گوسفند، روند ترمیم بال شکسته پرندگان را تسهیل کنند.
به گزارش دیده بان علم ایران، اصلاح استخوان بال پرندگان در حال حاضر به دو جراحی تهاجمی نیاز دارد که با دستاورد تازه محققان دانشگاه شیراز امید می رود تعداد جراحی‌های لازم برای اصلاح بال پرندگان کاهش یابد.
اگرچه علم دامپزشکی طی دهه‌های اخیر، پیشرفت قابل توجهی داشته اما این پیشرفت در حوزه درمان استخوان‌های شکسته پرندگان، بسیار کم بوده است.
شکستگی بدن پرندگان معمولا در بال‌های آنها رخ می‌دهد. پرنده‌ای که توانایی پرواز نداشته باشد، برای یافتن غذا دچار مشکل خواهد شد و ممکن است حتی در صورت یافتن غذا هم آن را در رقابت با یک پرنده دیگر از دست بدهد.
در حال حاضر، متداول‌ترین روش اصلاح استخوان پرندگان، کاشت پین‌های فلزی است. این روش با وجود موثر بودن، یک روش ایده‌آل به شمار نمی‌رود.
از آنجا که استخوان‌های پرنده، سبک و ظریف هستند، استفاده از یک ماده نسبتا سنگین برای ترمیم آنها می‌تواند مشکلات بسیاری به همراه داشته باشد. دانشمندان حوزه دامپزشکی پس از اصلاح استخوان با این روش، شاهد عدم تعادل پرنده در برخاستن و فرود آمدن بوده‌اند.
پرنده پس از تحمل نخستین جراحی مجبور است جراحی دیگری را نیز پشت سر بگذارد تا پین‌ها برداشته شوند. انجام دادن این دو جراحی علاوه بر داشتن هزینه بسیار، زمان‌بر، خطرناک و همراه با استرس برای پرنده است.
دکتر سیف الله دهقانی ناژوانی، پیشکسوت جراحی دامپزشکی و سرپرست تیم تحقیقاتی و همکارانش فاطمه اعتمادی، مهرداد محمدی و فاطمه دهقانی ناژوانی در دانشکده دامپزشکی دانشگاه شیراز طی مقاله ای در مجله Heliyon روش جدیدی برای اصلاح بال پرندگان ارائه داده‌اند که چنین مشکلاتی را به همراه ندارد. آنها در بررسی‌های خود دریافتند که می‌توان برای ترمیم استخوان بال پرندگان، از یک ماده سبک‌تر استفاده کرد که پس از اصلاح نیازی به خارج کردن آن از بدن پرنده نباشد.
پژوهشگران تصمیم گرفتند تا پین‌هایی را به کار ببرند که از استخوان حیوانات ساخته شده‌اند. آنها پین‌های کوچکی را با استفاده از استخوان سگ و گوسفند ابداع کردند و آنها را برای درمان کبوترهایی با بال شکسته به کار بردند.
هدف پژوهشگران از به کار بردن استخوان‌های سگ و گوسفند این بود تا خطر رد شدن درمان و یا عفونت را به حداقل برسانند. آنها از هیدروژن پراکسید برای از بین بردن چربی استخوان‌ها و از اتیلن اکساید برای استریلیزه کردن آنها استفاه کردند.
دانشمندان به مدت ۳۲ هفته، بهبودی پرندگان را مورد بررسی قرار دادند. آنها قسمت‌های جراحی شده را بررسی کردند تا بفهمند که چگونه پرندگان می‌توانند بال‌های خود را نگه دارند و پرواز کنند.
آنها طی این ۳۲ هفته، ۱۰ تصویر پرتونگاری از هر بال تهیه کردند و با کمک این تصاویر توانستند عملکرد پین‌ها و روند ترمیم بال‌ها را مورد بررسی قرار دهند.
پژوهشگران دریافتند که استخوان‌های ترمیم شده با این پین‌های جدید، زودتر از استخوان‌های ترمیم شده با پین‌های فلزی بهبود یافته‌اند.
تا هفته دهم، ۸۵ درصد از پرندگان توانستند دوباره یک پرواز عادی داشته باشند و در هفته سی و دوم، همه پرندگان توانستند به طور کامل پرواز کنند.
به گفته دهقانی ناژوانی، هیچ یک از پین‌های کاشته شده از سوی بدن پرندگان پس زده نشده است.
این پژوهش نشان داد که استخوان گوسفند می‌تواند عملکرد بهتری داشته باشد. اگرچه به طور کلی، عملکرد استخوان گوسفند، سگ و پین‌های فلزی خوب است اما پژوهشگران در این باره گفتند: نکته مهم در مورد پین‌های فلزی این است که وزن آنها به عدم تعادل در پرواز منجر می‌شود.
پرندگانی که با پین‌های جدید درمان شدند، این مشکل را نداشتند و از آنجا که بدن به تدریج توانست استخوان‌ها را جذب کند، نیازی به جراحی دوم نیز نبود.
پژوهشگران این پروژه امیدوار هستند که بتوانند روش جدید خود را به شکل گسترده‌تری به کار ببرند.
این پژوهش، در ماه نوامبر سال جاری میلادی در مجله “Heliyon” به چاپ رسیده است.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند