نشست «بررسی سرقت علمی از منظر حقوقی» در تالار سخن پژوهشگاه علم و فناوری اطلاعات ایران (ایرانداک) برگزار شد.
به گزارش دیده‌بان علم ایران در ابتدای این نشست دکتر صفر بیگ‌زاده، عضو هیأت علمی ایرانداک گفت: ملموس بودن مجازات بر کاهش وقوع جرم موثر است.
وی به مقررات سرقت یافته‌های علمی در محیط‌های دانشگاهی اشاره کرده و گفت: بخشی از قوانین مربوط به دانشجو و بخشی مربوط به استادان است. اما ما باید به علت گسترش سرقت علمی با وجود قوانین پی ببریم؛ اگر مجازات اجرا شود و برای افراد قابل لمس و دیدن باشد تا حدی از وقوع جرم می‌کاهد.
بیگ‌زاده افزود: یکی از دلایلی که سرقت علمی را افزایش داده این است که رسیدگی به دعاوی برای شاکی هزینه‌بر است و رغبتی برای پیگیری در افراد ایجاد نمی کند.
وی تاکید کرد: استادان راهنما وظیفه بررسی اصالت محتوا را بر عهده دارند و اگر این وظیفه به خوبی انجام نشود استاد نیز در این سرقت دخیل است.
در ادامه دکتر ساکت، عضو هیات مدیره مرکز پژوهش‌های میراث مکتوب با اشاره به پیشینه سرقت علمی ادامه داد: مساله سرقت علمی سابقه بسیار کهنی در ادبیات کشورمان دارد. با توجه به پیشرفت‌های حوزه فناوری نیز سرقت علمی افزایش پیدا کرده و محسوس‌تر شده است. باید از ۱۰ سال پیش واکنش نسبت به سرقت علمی شکل می‌گرفت.
به گفته وی، به نظر می‌رسد که جریمه نقدی در محو این پدیده موثر نیست بنابراین پیشنهاد می‌شود محرومیت از تحصیل به‌عنوان مهم‌ترین عامل بازدارنده در نظر گرفته شود.
وی با ابراز بی‌تمایلی نسبت به افزایش شدت مجازات اظهار کرد: برخی از استادان در جریان سرقت علمی نقش دارند، به‌عنوان مثال تلاش پژوهشی دانشجو را به نام خود ثبت می‌کنند و دانشجو می‌آموزد که در آینده نیز این کار را ادامه دهد؛ بنابراین به نظر می‌رسد که کیفیت تحصیل به اندازه‌ای کاهش پیدا کرده که مباحثی مانند سرقت علمی در این بین گُم شده است.
عضو هیات مدیره مرکز پژوهش‌های میراث مکتوب با تاکید بر لزوم تدوین واحد درسی اخلاق حرفه‌ای اظهار کرد: اخلاق حرفه‌ای باید در قالب واحد درسی برای دانشگاه‌ها و حتی مقاطع تحصیلی پیش از دانشگاه تدوین شود. باید همانند دنیا به مقوله اخلاق حرفه‌ای توجه داشته باشیم.
در پایان موسایی، مدیر انتشارات «فرهنگ معاصر» نیز گفت: ۳۵ سال است که به‌عنوان ناشر کتاب‌های مرجع فعالیت می‌کنم و سابقه ۵۰ ساله در این فضا دارم. معتقدم که نشر به آسیب‌های جدی دچار شده است. ناشران امروز با دو دنیای مجازی و مُجازی مواجه هستند؛ به‌عبارت دیگر افرادی خود را مُجاز به انتشار آثار ناشران در فضای مجازی می‌دانند.
انتهای پیام
* نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند