محققان دانشگاه صنعتی امیرکبیر موفق به تولید پلیمرهای عایق صوت و ارتعاش شدند که قدرت جذب آنها ۲.۵ برابر بیشتر از نمونه‌های گزارش شده در دنیاست.
به گزارش دیده‌بان علم ایران، این پروژه تحقیقاتی از ۱۵ سال قبل توسط استاد تمام دانشکده مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی امیرکبیر و در قالب پایان‌نامه‌های تحصیلات تکمیلی تعدادی از دانشجویان آغاز شده و اکنون به نتیجه رسیده است.
دکتر ناصر محمدی، مجری طرح با اشاره به سابقه طولانی ساخت پلیمرهای جاذب صوت و ارتعاش در دنیا اشاره کرد و افزود: پلیمری که موفق به تولید آن شده‌ایم پایه آبی دارد و جزو فناوری‌های دوستدار محیط زیست به شمار می‌آید؛ ضمن اینکه قدرت جذب صدا و ارتعاش در این پلیمر نسبت به نمونه‌های مشابه به شدت افزایش یافته است.
استاد مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی امیرکبیر درباره نحوه استفاده از این ماده توضیح داد: این پلیمر، یک سامانه کلوئیدی است که امکان اسپری کردن (پاشیدن) بر روی سطوح مختلف را داراست، به این ترتیب که آن را بر روی اجسام موردنظر اسپری می‌کنیم؛ این جسم می‌تواند سطح یک دیوار یا یک شیء در ابعاد گوناگون باشد که در نتیجه، ارتعاش یا صدای آن جسم حذف می‌شود.
محمدی، استفاده آسان و انعطاف‌پذیری را از مزایای به کارگیری این پلیمر عنوان کرد و گفت: استفاده از این پلیمر نیاز به تخصص یا آمادگی خاصی ندارد و برای همه نوع شیء قابل استفاده است.
زهرا خوبی آرانی، دانشجوی مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی امیرکبیر نیز که پروژه پایان‌نامه دکتری وی منجر به تولید یک پلیمر جاذب صوت و ارتعاش با قدرت بالا شده است، اظهار کرد: امواج مکانیکی به طور کلی، فرکانس‌های مختلفی دارند که فرکانس‌های پایین مانند صوت و فرکانس‌های بالا مثل فراصوت (سونار) را شامل می‌شود.
وی افزود: بالاترین نمونه‌ای که تاکنون در تحقیقات علمی دنیا برای جذب امواج مکانیکی با فرکانس یک هرتز گزارش شده، ۱۵۰ واحد بوده است، درحالی‌که پلیمر تولیدی ما قابلیت جذب این امواج تا ۴۰۰ واحد را داراست.
خوبی آرانی خاطرنشان کرد: برای فرکانس ۱۰ مگاهرتز نیز با استفاده از این پلیمر توانسته‌ایم قدرت جذب امواج مکانیکی را به ۱۵ دسی بل بر میلیمتر برسانیم که چنین قدرت جذبی تاکنون گزارش نشده است.
وی افزود: این پلیمر جاذب صوت و ارتعاش در محیط های مختلف، کاربردهای گوناگونی دارد که به عنوان مثال می‌توان در فضاهایی مانند استودیوهای ضبط صدا، آن را به صورت یک پوشش روی دیوارهای استودیو قرار داد تا هم صداهای داخل به بیرون نرود و هم صداهای بیرون استودیو مزاحمتی برای کار ایجاد نکند.
این محقق خاطرنشان کرد: در مورد وسایل و تجهیزاتی که زیرآب حرکت و ایجاد صدا یا ارتعاش می‌کنند نیز می‌توان با استفاده از این پوشش پلیمری، امواج صوتی یا فراصوتی آنها را حذف کرد و با ایجاد نوعی استتار، مانع شناسایی و ردیابی آنها از بیرون شد.
این تحقیق در قالب رساله دکتری زهرا خوبی آرانی با عنوان «بررسی افزایش اتلاف انرژی در نانوکامپوزیت‌های پلیمری نرم با بهره‌گیری از ناهمگونی دینامیکی در ناحیه انتقال شیشه‌ای و تنظیم ناهمگونی پراکنشی» در دانشکده مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی امیرکبیر انجام شده و علاوه بر چاپ نتایج به صورت مقاله ISI ، فرایند ثبت پتنت آن نیز با همکاری دانشگاه در دست انجام است.
انتهای پیام