محققان دانشگاه پنسیلوانیا برای اولین بار در جهان موفق به ساخت یک نمونه جفت روی تراشه شدند که مدلی از ارتباط بین مادر و جنین است و امیدوارند تا از این تراشه برای شناسایی عوامل تولد زودرس و همچنین جلوگیری از آن استفاده کنند.
به گزارش دیده‌بان علم ایران محققان زیست مهندسی دانشگاه پنسیلوانیا در راستای تولید ابزارهای “آزمایشگاه روی تراشه” موفق به تولید جفت بر روی تراشه شدند. این تراشه که اندازه آن بزرگتر از یک فلش حافظه نیست، آخرین فناوری در ارتباط با بافت‌ها و ارگان‌های زیست طراحی شده قرار گرفته بر روی تراشه‌ها است. دیگر مثال‌ها از این فناوری شامل قرار گرفتن شش‌ها، چشم‌ها و روده‌ها بر روی تراشه است، اما این مورد اخیر دارای اهمیت بسیار بالایی است زیرا اطلاعات دانشمندان درباره جفت بسیار محدود است و این تراشه می‌تواند کمک بسیار زیادی به آنها کند.
با این تراشه محققان با استفاده از دو لایه از سلول‌های انسانی قادر به مدل‌سازی انتقال مواد مغذی از مرز جفتی خواهند بود. ابزار سیلیکونی شفاف دارای دو کانال موازی است که توسط یک غشای متخلخل از یکدیگر جدا شده‌اند. این غشای متخلخل از سلول‌های مشترک (رابط) مادر و جنین تشکیل شده است.
ابزار جفت روی تراشه در مراحل اولیه خود است اما محققان اعتقاد دارند که این نمونه نسبت به مدل‌های قبلی خود پیشرفت داشته است. اکنون محققان می‌توانند رقیق‌شدن تدریجی مرز جفتی را که در طول دوران بارداری اتفاق می‌افتد، شبیه‌سازی کنند.
ساموئل پری استاد مامایی و پزشک زنان و یکی از اعضای گروه تحقیقاتی می‌گوید:« نرخ موالید زودرس در حدود ۱۰ تا ۱۱ درصد تمام بارداری‌هاست. این نرخ رو به کاهش نیست و مداخلاتی که تا کنون به‌منظور جلوگیری از تولد زودرس انجام گرفته است، به‌طور عمده ناموفق بوده‌اند.»
این تیم تحقیقاتی درنظر دارند تا فناوری خود را با گروه‌های دیگر به اشتراک بگذارند و به این ترتیب زمینه پیشرفت و توسعه سریع‌تر آن را فراهم سازند.
دان‌هو می‌گوید:« چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد انتقال بین مادر و جنین در سطح بافت، سلولی و مولکولی وجود دارد. یک ارگان کامل جداسازی شده برای مطالعه مکانیسمی این نوع سیستم‌ها، ایده‌آل نیست.»
انتهای پیام