اعطای چهارمین جایزه دکتر کاظمی آشتیانی(Kazemi Prize 2016) به «هانس کلوزر»، استاد برجسته ژنتیک مولکولی و کاشف سلول‌های بنیادی روده‌ای نشان از عزم جدی گورابی و همکارانش در پژوهشگاه رویان برای ارتقای گام به گام این جایزه به عنوان جایزه ای معتبر در سطح بین‌المللی دارد.
به گزارش خبرنگار دیده‌بان علم ایران، جايزه بين‌المللي دكتر كاظمي (Kazemi Prize) به توصيه مقام معظم رهبري به منظور گراميداشت ياد و خاطره زنده ياد دكتر كاظمي آشتياني هر ساله به دانشمندي كه تحولي مهم را در زمينه علوم زيست شناسي و سلول‌هاي بنيادي در دنيا ايجاد كرده باشد، اعطا مي‌شود.
اعطاي اين جايزه قرار بود از سال ۸۸ و همزمان با دهمين دوره جشنواره بين‌المللي رويان آغاز شود ولي وقتي امكان اعطاي اين جايزه به يك دانشمند برجسته جهاني فراهم نشد، رويان ترجيح داد يك سال منتظر بماند تا با اعطاي نخستين دوره اين جايزه به «دکتر رودولف يانيش» از مبتكرترين و خلاق‌ترين دانشگران در زمينه زيست‌شناسي تكويني، تنظيم بيان ژن و زيست شناسي سلول بنيادي و خالق نخستين گونه موش تراريخته، شروعي در خور را براي جايزه‌اي كه به يادبود موسس فقيد اين مركز پيشتاز علمي تعيين شده رقم بزند.
دومین دوره این جایزه نیز در سال ۹۰ همزمان با مراسم تقدیر از برگزیدگان دوازدهمین دوره جشنواره بین‌الملیل رویان به یک دانشمند برجسته آلمانی دیگر یعنی استاد «هانس شولر»رسید. شولر كه در سال ۲۰۰۴ به عنوان مدير موسسه ماكس پلانك براي طب زيست مولكولي و رياست گروه بيولوژي تكويني و سلولي منصوب شده، استاد همكار گروه بيوشيمي در دانشگاه پنسيلوانيا، استاد تمام دانشكده پزشكي دانشگاه ويلهلمز وستفالين در مونستر آلمان، استاد همكار آزمايشگاه و عضو كار گروه عالي آلمان براي بيولوژي پيوند در درمان‌هاي ترميمي (REBIRTH) در دانشكده معتبر پزشكي هانوور (MHH) است.
از جمله موفقيتهاي علمي وي و آزمايشگاه تحقيقاتيش كه بازتاب وسيعي در جامعه علمي و رسانه‌يي داشته اعلام توليد تخمك از سلول‌هاي بنيادي جنيني موش بود كه راه را براي محيط تحقيقاتي كاملا جديدي هموار و پيامدهاي شگرف آن براي جامعه همچنان مورد بحث است. با اين حال شايد عمده عامل شهرت و اعتبار شولر در جامعه زيست شناسي را بايد در تحقيقات پيشتازانه اش در زمينه پروتئين OCT4 جست‌و‌جو كرد.
اعطای این جایزه به دو دانشمند برجسته بین‌المللی، آغازی مطمئن بر این جایزه بود ولی سال بعد پژوهشگاه رویان به دلیل آنچه عدم تامین منابع مالی جایزه ۲۵ هزار دلاری دکتر کاظمی عنوان کرد از اعطای جایزه دکتر کاظمی باز ماند و سال ۹۲ هم این جایزه به دلیل آنچه عدم امکان حضور برنده جایزه در زمان مقرر عنوان شد داده نشد.
جایزه دکتر کاظمی سال بعد هم اعطا نشد تا طلسم سه ساله سومین دوره این جایزه در شهریور ۹۴ با حضور رابرت لنگر، پدر علم مهندسی بافت جهان در تهران شکسته شود. این استاد نام آور دانشگاه MIT آمریکا و پژوهشگاه کخ که تاسیس بیش از ۳۰۰ شرکت دانش بنیان و ثبت بیش از هزار و ۸۰ اختراع را در کارنامه تحقیقاتی خود ثبت کرده با بیش از ۱۳۰۰ مقاله پراستنادترین دانشمند علوم مهندسی جهان نیز به شمار می‌رود.
چهارمین جایزه دکتر کاظمی امروز (دهم شهریورماه ۹۵) در افتتاحیه هفدهمین جشنواره بین‌المللی تحقیقاتی رویان که همزمان با هفدهمین کنگره بین المللی باروری و ناباروری، دوازدهمین کنگره بین المللی سلول های بنیادی و یازدهمین همایش پرستاری و مامایی در پزشکی تولید مثل رویان در سالن همایش‌های رازی دانشگاه علوم پزشکی ایران برگزار شد به یک دانشمند برجسته دیگر در تراز جهانی یعنی هانس کلورز، کلورز هلندی، کاشف سلول‌های بنیادی روده‌ای و از پیشگامان استفاده از سلول‌های بنیادی در پزشکی بازساختی اعطا شد.
این استاد دانشگاه تاکنون بیش از ۵۴۰ مقاله چاپ کرده و بیش از ۶۲ هزار بار به مقالات وی ارجاع شده است.
به گفته دکتر گورابی، رییس پژوهشگاه رویان، حضور دکتر هانس کلورز به عنوان پیشگام کشت شبه‌اندام‌ها می‌تواند به انتقال این دانش در کشور بیانجامد و با تشکیل بانک‌های زیستی از بیماران امکان مطالعات دقیق‌تر و اتخاذ روش‌های درمانی موثرتر بر اساس ژنتیک فراهم خواهد شد.
collecteweek_cleversیوهانس کارل کلوزر، برنده ۵۹ ساله چهارمین جایزه کاظمی تحصیلات خود را از سال ۱۹۷۵ در دانشگاه اوترخت (Utrecht) هلند که از دانشگاه‌های مطرح جهان است، همزمان در زمینه زیست‌شناسی و پزشکی تحصیل را آغاز کرد. وی مدرک کارشناسی ارشد زیست‌شناسی را در سال ۱۹۸۲ و مدرک پزشکی را در سال ۱۹۸۴ و دکتری خود در زمینه ایمونولوژی را در سال ۱۹۸۴ دریافت کرد. کلوزر در دوران تحصیل، فعالیت در نایرویی، کنیا و موسسه ملی بهداشت آمریکا را هم تجربه کرد. سپس دوره پسادکتری خود را بین سالهای ۱۹۵۶ تا ۸۹ در موسسه سرطان دانا فاربر (Dana- Farber Cancer Institute) دانشگاه هاروارد – مشهورترین مرکز تحقیقات سرطان دنیا – پشت‌سر گذاشت. در این زمان وی موفق به کلون ژن epsilon CD3 لنفوسیت T شد.
وی بین سالهای ۱۹۹۱ تا ۲۰۰۲ به عنوان استاد ایمونولوژی و از آن سال به عنوان استاد ژنتیک ملکولی در این دانشگاه فعالیت دارد. وی در سال ۲۰۰۲ به عضویت فرهنگستان سلطنتی علوم هلند و ریاست موسسه Hubrecht که در زمینه زیست‌شناسی تکوینی و تحقیقات سلول‌های بنیادی فعالیت دارد منصوب شد.کلوزر در این سال‌ها به شباهت میان فرآیند تجدیدپذیری بافت روده و سرطان روده پی برد و با دریافت کمک هزینه دو میلیون یورویی از انجمن سرطان هلند در سال ۲۰۰۷ تحقیقات خود در زمینه عملکرد سلول‌های بنیادی در روده طبیعی و سرطان روده آغاز کرد و در سالهای ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۵ از کمک هزینه شورای تحقیقات اروپا برای ادامه تحقیقات خود در این زمینه برخوردار شد.
این دانشمند برجسته هلندی که در فاصله سالهای ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۵ ریاست فرهنگستان سلطنتی هنر و علوم هلند (KNAW) را نیز عهده دار بود به رغم کناره گیری از ریاست موسسه Hubrecht همچنان گروه تحقیقاتی خود را در آنجا حفظ کرد و هم‌اکنون مدیریت پژوهشی مرکز پرنس ماکسیما را برعهده دارد که در زمینه انکولوژی اطفال تحقیق می‌کند. او در شکل‌گیری شرکت بیوتکنولوژی“Ubisys” نقش فعال داشته است. این شرکت سپس با شرکت “Introgene ” ادغام و “Crucell ” نامیده شد که در زمینه واکسیناسیون فعالیت دارد. وی همچنین سرمایه‌گذار اصلی شرکت دارویی Semaia است که بعدها به Hybrigenics” ” تغییر نام داده است.
دکتر کلوزر عضو هیات تحریریه مجلات معتبر دنیا و عضو هیات علمی موسسه تحقیقاتی پاتولوژی مولکولی وین، موسسه تحقیقاتی بیومدیکال بارسلونا و موسسه تحقیقات سرطان هلند و همچنین عضو افتخاری دانشگاه آسیای جنوبی شانگهای، هونان و چین، عضو آکادمی هنر و علوم آمریکا، کاردان خارجی آکادمی ملی علوم (واشنگتن) و آکادمی علوم فرانسه (پاریس) است.
از جمله افتخارات و جوایز علمی او می‌توان به جایزه تحقیقات فدراسیون گوارش اتحادیه اروپا در سال ۲۰۱۰، جایزه Ernst Jung از بنیاد یونگ برای علوم و تحقیقات در زمینه پزشکی (آلمان) در سال ۲۰۱۱، جایزه “Leopold Griffuel” از موسسه مطالعات سرطان (فرانسه) در سال ۲۰۱۲، جایزهKolff و عنوان ““Knight of the Order of the Netherlands Lion، جایزه “William Beaumont Prize” از انجمن گوارش آمریکا، جایزه Dr A.H. Heineken Prize در زمینه پزشکی، جایزه “Breakthrough Prize” در زمینه علوم زیستی در سال ۲۰۱۳، برنده جایزه بیمارستان عمومی ماساچوست در زمینه تحقیقات سرطان در سال ۲۰۱۴، دریافت نشان از انجمن مطالعات بالینی اروپا (ESCI) و دریافت جایزه آکادمی سلطنتی هنر و علوم هلند در سال ۲۰۱۶ اشاره کرد.
به طور خلاصه او طی تحقیقات خود موفق به شناسایی ترکیب TCF شد که ترکیب پایین‌دست مهم آبشار پیام‌رسان WNT است و به دنبال آن ژن‌های هدف فعالیت این آبشار را نیز مشخص کرد. سپس مطرح کرد که نوعی از سرطان کلون به دلیل عملکرد نامناسب این چرخه و تغییر سلول‌ها بروز می‌کند.او اولین فردی بود که آبشار پیام‌رسان WNT را با سلول بنیادی مرتبط دانست و نشان داد اختلال در ژن TCF4 منجر به از بین رفتن سلول‌های بنیادی حفرات روده می‌شود. سپس نشان داد این آبشار پیام‌رسان شاخص مولکولی Lgr5 را هدف قرار می‌دهد که در سطح سلول‌های بنیادی ناحیه حفره روده قرار دارد.وی با ساخت موش‌های تراریخته از نظر شاخص مولکولی Lgr5 توانست مدل‌های آزمایشگاهی موفقی در زمینه مطالعه سلول‌های بنیادی روده‌ای در پستانداران ایجاد کند.
او همچنین متوجه شد در آبشار پیام‌رسان WNT مولکول Rspondins افزایش می‌یابد و این مولکول لیگاند Lgr5 است. بر این اساس سیستم کشت سه‌بعدی شبه‌اندام‌ها را طراحی کرد تا به بررسی روند توسعه اپیتلیوم روده نرمال مشتق از یک سلول بنیادی Lgr5 بپردازد.
گروه تحقیقاتی هانس کلورز در سال ۲۰۰۹ بعد از شناخت قابلیت تکثیر بالای سلول‌های Lgr5+ در بدن موش، اولین شبه‌روده را در شرایط آزمایشگاهی ساخت. این شبه‌روده بازتابی از ساختار روده در بدن است. این گروه سپس موفق به ساخت شبه‌اندام‌های کبد، لوزالمعده، کولون و معده شدند. هانس کلورز تاکنون بیش از ۵۴۰ مقاله چاپ کرده که بیشتر از ۶۲ هزار بار به این مقالات ارجاع داده شده است. H-index (شاخص بهره‌وری و تأثیرگذاری علمی) این دانشگر هلندی، ۱۲۷ است.
انتهای پیام