محققان دانشگاه تبریز با همکاری دانشگاه صنعتی سهند با بهره‌گیری از نانوذرات در ساختار پوشش‌های بدنه هواپیما موفق شدند پوشش‌های رادارگریز تولید کنند.
به گزارش دیده بان علم ایران رادار گریزی به عمل پنهان شدن یا گریختن از دید رادار و وسایل آشکارساز گفته می‌شود. رادارگریزی بیش از اینکه یک تکنولوژی باشد، یک مفهوم است که گستره وسیعی از تکنولوژی‌ها و ویژگی‌های طراحی را در بر می‌گیرد.
اولین بار در جنگ جهانی دوم زیردریایی‌ها از روکش‌های ویژه‌ای بر روی پریسکوپ‌های خود استفاده کردند تا از دید رادارها بگریزند. خواص رادارگریزی در پوشش‌ها با حضور ذرات جاذب امواج ایجاد می‌شوند.
امروزه با ورود فناوری نانو به این حوزه از تکنولوژی، خواص پوشش‌های جاذب امواج بهینه شده و بازدهی جذب آن‌ها افزایش یافته است.
مهندس کریم اصولی بستان‌آباد، از محققان دانشگاه تبریز و مجری طرح از اجرای پروژه تحقیقاتی با هدف استفاده از نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن و الیاف کربنی در جهت سنتز یک پوشش جاذب امواج راداری خبر داد.
وی روش به کار گرفته شده در این پژوهش برای سنتز پوشش‌های جاذب رادار را یک روش ساده و کم‌هزینه توصیف کرد و یادآور شد: به علاوه پوشش سنتز شده از کارایی بالایی برای جذب امواج راداری برخوردار است.
اصولی با بیان اینکه در این پژوشش از اکسید آهن مغناطیسی استفاده شده است، افزود: اکسید آهن مغناطیسی یا همان مگنتیت یکی از مواد فرومغناطیس با خاصیت مغناطش نسبتا بالا است که خواص عالی در جذب امواج الکترومغناطیسی از خود بروز می‌دهد.
مجری طرح یادآور شد: در این پژوهش نیز از این ماده در ابعاد نانومتری جهت ایجاد لایه‌های نازک بر روی زیر لایه‌های الیاف کربن استفاده شده است. استفاده از این ذرات در ابعاد نانومتری موجب افرایش قابل توجه در قدرت جذب این ذرات نسبت ذرات میکرومتری می‌شود.
اصولی به بیان نحوی اجرای این تحقیقات پرداخت و خاطرنشان کرد: در طرح حاضر ابتدا نانوذرات مگنتیت با استفاده از روش شیمیایی سنتز شد. در ادامه این نانوذرات با استفاده از روش الکترو فورتیک بر روی الیاف کربن فعال شده پوشش داده شد. پارامترهای فرایند سنتز همچون دما و غلظت مواد اولیه و پارامترهای فرایند پوشش دهی از قبیل تناوب و زمان رسوب‌دهی به‌منظور بهینه‌سازی فرایند مورد بررسی قرار گرفت.
به گفته وی بر اساس نتایج به‌دست‌آمده بیشترین تلفات این پوشش نانوکامپوزیتی در ضخامت ۷٫۱ میلی‌متر، برابر با منهای ۱۱ دسی‌بل در فرکانس ۱۰/۳۷ و ۱۱/۴ گیگاهرتز بوده است و این پوشش‌ها در صنایع هواپسماسازی کاربرد دارد.
این تحقیقات حاصل تلاش‌های مهندس کریم اصولی بستان‌آباد و احسان حسین زاده دانش‌آموختگان مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه تبریز، دکتر حسین آقاجانی عضو هیأت علمی دانشگاه تبریز، حسین ملکی دانش‌آموخته مقطع کارشناسی ارشد دانشگاه صنعتی سهند تبریز و محمدصادق شاکری دانشجوی مقطع دکترای پژوهشگاه مواد و انرژی است و نتایج این تحقیقات در مجله Materials and Manufacturing Processes به چاپ رسید.
انتهای پیام