هشیار نوشین از پیشگامان سازه فضاکار در جهان و بنیانگذار مفاهیم جبر فرمکس (Formex Algebra) در ۹۱ سالگی درگذشت.
به گزارش دیده بان علم ایران، پروفسور نوشین در سال ۱۳۱۲ در تهران به دنیا آمد. وی مدرک کارشناسی خود را در رشته مهندسی راه و ساختمان از دانشکده فنی دانشگاه تهران دریافت کرد. همچنین تحصیلاتش را در کشور انگلستان ادامه داد. وی در سال ۱۳۴۱ موفق به اخذ مدرک کارشناسی‌ارشد در رشته‌ی مهندسی سازه از امپریال کالج لندن و دکتری در گرایش سازه فضاکار از دانشگاه لندن شد. وی از سال ۱۳۴۱ تاکنون در حال پژوهش در جنبه‌های مختلف سازه‌های فضاکار با توجه ویژه روی استفاده کامپیوتردر تحلیل و طراحی این سازه‌ها، بوده است.
وی از بانیان بخش سازه‌های فضاکار دانشگاه ساری انگلستان بود و به مدت ۲۸ سال مدیر مرکز تحقیقات سازه فضاکار در این دانشگاه بود. همچنین، وی به مدت ۲۰ سال، سردبیر ژورنال بین‌المللی سازه فضاکار نیز بوده است. از دیگر فعالیت‌های وی، عضویت در شورای اجرایی انجمن سازه‌های پوسته‌ای و فضاکار (IASS) و همچنین عضویت در شورای مشاورین این انجمن می‌باشد.
وی بنیانگذار مفاهیم جبر فرمکس (Formex Algebra) است که تالیفات بسیاری نیز در این زمینه دارد. ایشان علاقه‌مند به تحقیق در زمینه‌های مهندسی سازه، ریاضی و فلسفه هستند.
پروفسور نوشین در سال ۱۹۶۳ به دپارتمان مهندسی عمران دانشگاه ساری پیوست و فعالیتش را در این دانشگاه آغاز کرد. اگرچه در سال ۲۰۰۸ از این دانشگاه بازنشسته شد اما به فعالیت‌هایش در زمینه تحقیق و تدریس به عنوان استاد پاره وقت ادامه داد.
در سال‌های گذشته انجمن سازه‌های پوسته‌ای و سازه‌های فضاکار (IASS) دانشگاه MIT بوستون، به پاس نیم قرن تلاش پروفسور هشیار نوشین در معرفی و شناخت این سازه‌ها به جهان، مدال ارزشمند Torroja را دریافت کرد.
زمینه اصلی تحقیقات وی، طراحی سازه های فضاکار با کمک کامپیوتر بود.
زنده یاد نوشین که خواهرزاده مهندس افضلی‌پور – بنیانگذار دانشگاه شهید باهنر کرمان بود – در احداث این دانشگاه نیز نقش موثری داشت. به طوری که مرحوم افضلی پور حدود شهریور ۱۳۵۱ به انگلستان نزد او می‌رود و برای اولین بار پروژۀ ساخت دانشگاه را با او مطرح می‌کند. با همفکری او دانشگاه‌های آنجا را بررسی میکنند. آن زمان در انگلستان نهضت دانشگاه‌سازی در جریان بوده و مطالعات زیادی در این زمینه شده بود که دانشگاه چگونه باید ساخته شود و این دو کوشش میکنند که از نتایج این بررسی‌ها نهایت استفاده را ببرند.
دخالت روانشاد نوشین، بیشتر از طریق پیدا کردن یک شرکت مناسب مشاوره بود. به کمک او، مهندس افضلی‌پور با یک آرشیتکت فوق‌العاده یعنی مهندس یوسف شریعت‌زاده و همکار دانشمند و متفکر ایشان مهندس محسن میرحیدر آشنا می‌شود و پس از آن، مهندسین بسیار مطلع دیگری که به محاسبات ساختمان‌های دانشگاه کمک کردند و در راس آن‌ها دکتر مهدی قالیبافان بود، به جمع اضافه می‌شوند.
روانشاد نوشین اعتقاد داشت که دانشگاه کرمان حتی از دانشگاه‌هایی که کمک کردند تا نطفۀ اولیۀ دانشگاه کرمان شکل بگیرد، خیلی زیباتر و خیلی بهتر شده است و در مصاحبه‌ای دانشگاه باهنر را این طور توصیف می‌کند: «به طور عمده فضاهایی که ایجاد شده به دانشجو امکان می‌دهد که در محیطی آرام و زیبا، از امکانات استفاده کند…»
اگرچه از روزهای سخت احداث و راه‌اندازی دانشگاه باهنر کرمان سال‌ها می‌گذرد، اما دکتر نوشین تا پایان عمر، این علاقه‌مندی و دلبستگی‌اش هرگز از یاد نبرد. او به‌طور نمونه، سال‌ها کارگاه آموزشی فشردۀ سازه‌های فضاکار را در دانشگاه شهید باهنر کرمان برگزار می‌کرد. همچنین ازجمله همراهان و مشوقان معرفی دانشگاه و جوایز افضلی‌پور بود و هربار که امکانی برایش فراهم می‌شد در مراسم مربوط شرکت می‌کرد.
پروفسور نوشین در بزرگداشت هفتادمین سال دانشکده فنی، از سوی کانون به عنوان یکی از ۷۰ فارغ‌التحصیل برگزیده فنی معرفی شد.
انتهای پیام