“بیماری ناشی از کرونا شهر را گرفته است. مهربانان، عاشقان، عارفان، نانوایان، داستان‌پردازان و ساحران هرچند دوست‌داشتنی‌اند، (بیاییم) تنها قدردان مهربانی، عرفان، نان و داستان‌شان باشیم و درمان را به درمانگران بسپاریم.”
به گزارش دیده‌بان علم ایران، دکتر کیوان الستی، عضو هیات علمی مرکز تحقیقات سیاست علمی کشور با پیوستن به پویش #علمی_شو کرسی یونسکو در ترویج علم طی یادداشتی را در صفحه اینستاگرامی “کرسی یونسکو در ترویج علم” آورده است:
“عجیب نیست اگر حرفی راست را دروغگویی بگوید. عجیب نیست اگر اخبار درست را، روزنامه‌ی زردی بنویسد. عجیب نیست اگر بدل‌کاری به اصلی اشاره کند و عجیب نیست اگر درمانِ «موفقی» را ساحری (تصادفاً) تجویز کند.
شاید دروغگو نانوای خوبی باشد، زردنویس عاشق بی‌نظیری باشد. بدل‌کار بندباز ماهری باشد و گاهی شاید هیچ‌کس مهربان‌تر و شریف‌تر و ادیب‌تر از مارگیری ماهر نباشد.
پس چه هراسی هست از شنیدن راستی از دروغگویان، ادب از زردنویسان، علم از جادوگران و درمان از مارگیران؟
اشکالش اندک است: ناتوانی در تشخیص اصل از بدل.
راستی و ادب و اصالت و شفا برای راستی و اصالت و شفا بودنشان دلیل می‌خواهند. حرف راست، هرچقدر هم راست اگر دروغگویی بگوید، داستان هر چقدر جذاب اگر زردپیشه‌ای روایت کند و نسخه هر چقدر شفا اگر منسوخی آن را بپیچد، راست و جذاب و شفا هستند اما …
موجه نیستند.
برای تشخیص راست از دروغ راهی نیست به جز تشخیص راستگویان. برای تشخیص اصل از بدل راهی نیست به جز یافتن متخصصان و تشخیص دارو از شرنگ، راهی ندارد (و هرگز ندارد) مگر تشخیص درمانگران.
راستگویان را با راستگویی‌هایشان شناخته‌اند، ادبا را با وزنِ آثارشان، متخصصان را با تخصصشان، اصیل‌زادگان را با اصالتشان و درمانگران را (نه تنها با درمان‌هایشان که) با ادب و تخصص و اصالت دعوی‌شان.
بیماری شهر را گرفته است. مهربانان و عاشقان و عارفان و نانوایان و داستان‌پردازان و ساحران هرچند دوست‌داشتنی‌اند، (بیاییم) تنها قدردان مهربانی و عرفان و نان و داستان‌شان باشیم و درمان را به درمانگران بسپاریم.”
انتهای پیام