در هفته های گذشته با وقوع حوادث مهم سیاسی و اجتماعی، شاید کمتر کسی فکر می کرد که در گوشه دیگری از دنیا یک بازی کامپیوتری با استفاده از واقعیت افزوده (Augmented Reality) به یکی از خبرسازترین سوژه‌های دنیای تکنولوژی تبدیل شود.
به گزارش دیده بان علم ایران، بر اساس آمار موجود، بازی پوکمون‌گو از نظر تعداد کاربران فعال در یک نرم‌افزار اندرویدی، در مقام پنجم و حتی بالاتر از نت‌فلیکس و توئیتر قرار گرفت. بر اساس آخرین آمار Surveymonkey هم اکنون حدود ۱۲میلیون کاربر آمریکایی فعال در حال جست وی هیولاهای پوکمون هستند و این بازی تاکنون فقط در گوگل‌پلی بیش از ۳۰ میلیون بار دانلود شده است.
تاثیر انتشار این بازی تا حدی بود که شرکت چندملیتی نینتندو که صاحب یک سوم سهام پوکمون است، شاهد افزایشی پنجاه درصدی سهام خود بود و این احتمال وجود دارد که پس از رکودی نسبتا طولانی، دوباره به دوره رونق خود بازگردد. پس از چندی با افزایش دانلود و درخواست از سرورهای این بازی، عده‌ای با مشکل در اتصال به سرور مواجه شدند و شرکت نیانتیک، سازنده این بازی مجبور شد ورود این بازی را به بازار در چند کشور به تعویق بیندازد.
ولی هم اکنون این بازی در بسیاری از کشورها وارد بازار شده و اختلال جدی در سرورها مشاهده نمی‌شود.
شرکت نیانتک پیشتر با عرضه دو بازی Ingress و Endgame که همانند پوکمون‌گو از دو جنبه واقعیت افزوده و موقعیت مکانی افراد بهره می‌برند، تجارب بسیاری را کسب کرده و اینک در آخرین بازی خود تمامی عناصر جذاب بازی‌های قبلی را گردآوری کرده است.
شاید یکی از دلایل اصلی موفقیت چشم‌گیر پوکمون‌گو همین تجربه چندین و چند ساله نیانتک در زمینه واقعیت افزوده و استفاده از آن در بازی‌های موبایلی باشد.
در این بازی افراد در موقعیت جغرافیایی واقعی زندگی خود به جستجو و شکار هیولاهای پوکمون می‌پردازند. شاید در نگاه اول استفاده از یک بازی برای ایجاد کسب و کار و تجارت بی‌ربط به نظر برسد، اما از آنجایی که این بازی بر اساس موقعیت‌های جغرافیای حقیقی طراحی شده، احتمالا روش‌های متعددی وجود خواهد داشت که ‘خوره‌های’ پوکمون به مشتری بالقوه کسب و کار تبدیل شوند.
در این بازی دو نوع مکان ثابت وجود دارد: پوک‌استاپ‌ها (Poke Stop) معمولا جاذبه یا اماکن تجاری شهر هستند. این نکته حائز اهمیت است که اگر پوک‌استاپ‌ها خود مکان تجاری نباشند، حتما در نزدیکی آن ها یک مغازه یا محل کسب و کار وجود دارد که می‌تواند پوکمون بازها را به خود جلب کند.
نوع دیگر اماکن ثابت در این بازی جیم (Gym) ها هستند. درواقع جیم یک مکان حقیقی است که افراد در آنجا جمع شده و مبارزه می‌کنند تا منطقه را تحت کنترل خود بگیرند.
هر دو نوع مکان به طور منظم و حتی روزانه چندین بار افراد را در یک منطقه مشترک گرد هم می‌آورد و همین نکته می‌تواند به کسب وکارهایی که در آن مناطق واقع هستند رونق ببخشد.
تاکنون به طور رسمی اعلام نشده که یک کسب وکار خاص بتواند با میزبانی یک باشگاه، طرفداران پوکمون‌گو را در مکان تجارت خود گرد آورد، ولی در آینده احتمالا با اضافه شدن چنین قابلیتی این بازی می‌تواند به یکی از استراتژی‌های تجاری مهم و موفق برای جذب مشتریان ‘خوره’ پوکمون‌گو به سوی کسب وکارهای مختلف باشد.
شاید به روز رسانی‌های بعدی این بازی با اضافه کردن قابلیت معامله و تعویض پوکمون بتواند یک قدم جدی در تجاری شدن هر چه بیشتر این بازی باشد و بتواند اماکن تجاری بسیاری را به این بازی جلب کند. به طور مثال بر اساس چند گزارش تایید نشده احتمال توافقی بین نیانتیک و مک‌دونالد وجود دارد که پوک‌استاپ‌ها در شعب مختلف مک دونالد مستقر شوند.
با وجود جهانی شدن این بازی، در ایران دسترسی به آن محدود شده و برای دسترسی به محتوای آن به فیلترشکن نیاز است. براساس گزارش مهرنیوز، انتشار این بازی در ایران نیازمند همکاری سازنده بازی با نهاد مربوطه در ایران است.
این بازی خطراتی نیز دارد. به طور مثال بر اساس گزارش پلیس میسوری، گروهی از پوکمون‌بازهایی که در یک پوک‌استاپ گرد هم آمده بودند با یک جنازه برخورد کردند و یا بر اساس گزارش پلیس میسوری، پوکمون‌بازها بدون توجه به امنیت خود، در ساعت‌های نامتعارف همچون سه نیمه شب به اماکن و کوچه‌های خلوت در مناطق ناامن شهر رفته‌اند.
از دیگر جنبه‌های منفی بازی، بی‌توجهی افراد به دنیا پیرامون است. افرادی که معمولا سر در گوشی همراه خود دارند، در معرض خطراتی مثل سقوط یا تصادف هستند.
با توجه به جنبه‌های متفاوت این بازی و تاثیرگذاری احتمالی این بازی بر کسب و کارها در آینده نزدیک این سوال پیش می‌آید که آیا پوکمون- که شاید اکنون بتوان آن را یک پدیده دانست- همچنان می‌تواند مانند Crush Candy شور و هیجان به وجود آمده را حفظ کرده و به یکی از تاثیرگذارترین بازی‌های دهه پیش رو تبدیل شود؟
اما سوال مهم‌تری که می‌توان پرسید این است که واقعیت افزوده با وجود پتانسیل‌های موجود در نمونه موفق پوکمون‌گو می‌تواند مدل‌های اقتصادی کنونی را دستخوش تحولی بزرگ کند؟