به گزارش دیده بان علم ایران ملیکا صحرانورد، مجری این تحقیق گفت: وقتی اندامی آسیب جزئی می‌بیند به مرور زمان توسط بدن ترمیم می‌شود اما اگر این آسیب زیاد باشد، بدن نمی‌تواند آن را ترمیم کند. در این مواقع است که لزوم استفاده از داربست سلولی برای ترمیم بافت آسیب‌دیده مشخص می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر جمیعت میانسال رو به افزایش است، از این رو آسیب بافت استخوان شیوع زیادی پیدا کرده و از طرفی اهداءکننده بسیار کم است، بنابراین ساخت داربست به روش‌های مهندسی بافت به کمک بیماران آمده است. روش‌های زیادی برای ساخت داربست استخوانی وجود دارد اما روش‌های ساخت سنتی پاسخگو نیست و روش جدید در ساخت داربست، استفاده از پرینتر سه بعدی است. استفاده از پرینتر سه بعدی نسبت به روش‌های پیشین شامل مزیت‌های فراوانی است چراکه در این روش امکان طراحی و کنترل پارامترهای ساخت داربست وجود دارد.
پژوهشگر واحد علوم و تحقیقات اظهار کرد: در این تحقیق، داربست کلسیم سولفاتی با پرینتر سه بعدی ساخته شد و برای افزایش استحکام داربست، بر روی آن پوشش نانو سیلیکا ایجاد شد.
وی که این تحقیق را در قالب پایان‌نامه کارشناسی ارشد در دانشکده علوم و فناوری‌های پزشکی واحد علوم و تحقیقات به راهنمایی دکتر علی زمانیان و دکتر علی اصغر بهنام قادر و به داوری دکتر آزاده آصف‌نژاد و دکتر مرتضی دلیری جویباری انجام داده است، از مزایای این پژوهش گفت: بکارگیری روش پرینتر سه بعدی و پوشش‌دهی با نانوسیلیکا برای انجام این پژوهش، برای اولین بار در جهان صورت گرفته است.
صحرانورد خاطرنشان کرد: در این تحقیق برای جلوگیری از التهاب بافت بدن در محل آسیب‌دیده، داروی دگزامتازون در داربست بارگذاری شده و به صورت موضعی در بدن رها می‌شود؛ به این صورت از عوارض جانبی دوز بالای داروی خوراکی دگزامتازون جلوگیری می‌کند.
پژوهشگر واحد علوم و تحقیقات افزود: با استفاده از نرم‌افزار SOLIDWORK داربست را متناسب با بافت استخوانی طراحی کردیم، بعد از طراحی و پرینت سه بعدی، مورفولوژی داربست‌ها با استفاده از میکروسکوپ الکترونی روبشی مشاهده شد و تخلخل‌سنجی به روش ارشمیدس و توسط نرم‌افزار KLONK IMAGE MEASURMENT انجام شد. همچنین، آزمون‌هایی مانند تخریب‌‌پذیری، زیست فعالی و استحکام روی داربست صورت گرفت.
صحرانورد، تجاری‌سازی نتایج این تحقیق را مستلزم انجام تست روی حیوانات و سپس انسانی دانست.
انتهای پیام