متقاضیان دریافت هشتمین جایزه علیمحمدی در فیزیک و دومین جایزه علیمحمدی در ریاضیات تا پایان بهمن ماه برای ارسال رساله های دکتری و نامزدی این جوایز فرصت دارند.
به گزارش دیده بان علم ایران، پژوهشگاه دانش‌های بنیادی با همکاری انجمن فیزیک ایران از سال ۱۳۹۰ به رساله‌های برتر دکتری فیزیک که در داخل کشور تهیه شده باشند، جایزه‌ای به نام «جایزه علیمحمدی» اعطا می‌کند.
این جایزه به پاس خدمات علمی و دانشگاهی شهید دکتر مسعود علیمحمدی، استاد فقید دانشگاه تهران و اولین دانش‌آموخته دکتری فیزیک داخل کشور که نقش مؤثری در ایجاد زیرساخت‌های علمی پژوهشگاه دانش‌های بنیادی داشته اعطا می شود.
با توجه به اثر مثبتی که اعطای این جایزه در رشته فیزیک در میان محققان جوان و مستعد داشته، اعطای این جایزه از سال ۹۵ به رشته ریاضی نیز تسری یافت تا انگیزه‌ای برای ارائه رساله‌های دکتری ارزشمندتر در ریاضیات ایجاد شود.
هشتمین دوره جایزه علیمحمدی در فیزیک و دومین جایزه علیمحمدی در ریاضیات سال ۹۷ برای تقدیر از رساله‌های برتر دکتری در این دوره حوزه آغاز به کار کرد.
این دوره از جایزه به رساله‌های دکتری برگزیده که در داخل کشور تهیه شده و در سال‌های ۱۳۹۴ تا ۱۳۹۶ مرحله دفاع را گذرانده باشند، اعطا خواهد شد.
برای ورود رساله‌های دکتری به مرحله داوری لازم است طرح‌های پژوهشی انجام شده در دوره دکتری و رساله حاصل از آن به تشخیص حداقل سه عضو هیات علمی استادیار به بالا به عنوان “رساله ممتاز” شناخته شود.
از میان این سه عضو هیات علمی باید یکی از آنها استاد راهنمای رساله دکتری باشد.
علاوه بر آن نامزدی هر فرد شرکت‌کننده باید به صورت کتبی از سوی استاد راهنما با ذکر اطلاعات مربوط به متقاضی، دلایل مستندات و مقالات استخراج شده از رساله به همراه نام و نشانی حداقل دو عضو هیات علمی دیگر که بتوانند مؤید نامزدی رساله مربوط باشند، اعلام شود.
مدارک و مستندات متقاضیان باید تا ۳۰ بهمن ماه امسال از طریق پایگاه اینترنتی http://ipm.ir/alimohammadi97 ارسال شود.
دکتر مسعود علیمحمدی، استاد فیزیک دانشگاه تهران در ساعت ۷:۳۰ صبح ۲۲ دی ۱۳۸۸ هنگام خروج از منزل در اثر انفجار بمبی که در یک موتورسیکلت در کنار در منزلش جاسازی شده بود به شهادت رسید.
مسعود علیمحمدی، سوم شهریور ۱۳۳۸ در تهران متولد شد. تحصیلات دانشگاهی‌اش را با قبولی در مقطع کارشناسی رشته فیزیک در دانشگاه شیراز از سال ۱۳۵۶ آغاز کرد که در مجموع به دلیل هفت ترم تعطیلی دانشگاه‌ها پس از انقلاب فرهنگی، هشت سال به طول انجامید.
وی با وجود دریافت امتیاز استفاده از بورس تحصیلی برای رفتن به خارج از کشور با قبولی در دوره کارشناسی ارشد دانشگاه صنعتی شریف در سال ۱۳۶۴، تصمیم به ادامه تحصیل در رشته فیزیک در داخل کشور گرفت.
سه سال بعد همزمان با فارغ التحصیلی از این دوره به عنوان یکی از پذیرفته‌شدگان اولین دوره دکتری فیزیک دانشگاه صنعتی شریف در کنار دیگر دوستانش به تحصیل خود ادامه داد.
تحقیقات پایان نامه دکتری وی در زمینه «نظریه ریسمان» زیر نظر دکتر حسام‌الدین ارفعی انجام شد.
بعدها خود وی از یکی مقالاتش که در دوره دکتری راجع به مدل WZW با گروه (۳) SU در تراز k= 3 نوشته بود به عنوان یکی از کارهای مهمش یاد کرد.
وی در سال ۱۳۷۱ به عنوان نخستین دانش آموخته دوره دکتری فیزیک در داخل کشور از پایان‌نامه خود دفاع کرد.
دکتر علیمحمدی پس از یک سال همکاری با دانشگاه تربیت معلم تهران از سال ۱۳۷۲ به طور رسمی به عضویت هیات علمی دانشکده فیزیک دانشگاه تهران درآمد و در همان سال‌ها برای مدتی کارهای پژوهشی خود را به همراه دیگر دوستانش در پژوهشگاه دانش‌های بنیادی پی‌گیری می‌کرد.
به گزارش دیده بان علم، او تا لحظه شهادتش در نهایت خلوص، از آن چه در توان داشت در جهت پیشرفت روز افزون کشور در زمینه پژوهش، آموزش و مدیریت علمی دریغ نورزید.
پس از تمام ارتباطش با پژوهشگاه دانش‌های بنیادی، تلاش‌های زیادی جهت راه‌اندازی پژوهشکده «فیزیک کاربردی» در دانشگاه علم و صنعت ایران کرد که به دلایلی این تلاش‌ها به نتیجه مطلوب نرسید.
یکی از مهم‌ترین دغدغه‌های وی، همواره تعریف روندی قانو‌ن‌مند بر وجود ملاک ها و معیارهای علمی برای انتخاب مدیران علمی بود. از جمله سمت‌های مدیریت علمی او ریاست گروه فیزیک، معاونت پژوهشی پردیس علوم و عضویت در هیات ممیزی دانشگاه تهران بود.
علیمحمدی در زمینه آموزش، معلمی توانمند وکم‌نظیر بود. او کار تدریس را به گفته خودش، از سال آخر کارشناسی یعنی از سال ۱۳۶۳ با مربیگری آزمایشگاه آغاز کرده بود.
وی درس‌های متنوعی از جمله مکانیک کوانتومی، مکانیک کلاسیک، ذرات بنیادی، نظریه میدان‌های کوانتومی و مکانیک آماری را در دانشکده فیزیک ارائه می‌کرد. او همچنین کتاب مکانیک کوانتومی نوشته ساکورایی را به همراه حمید‌رضا مشفق به فارس برگردانده است.
علیمحمدی با تمام فعالیت‌هایش، یکی از پژوهشگران تراز اول فیزیک ایران بود. طبق گزارش برآمده از ISI Web of Knowledge، پنجاه و شش مقاله علمی در مجلات معتبر ISIچاپ کرده است. میانگین تعداد ارجاعات به هر مقاله‌اش تا سال ۸۹ در حدود ۸٫۵ و شاخص h (تعداد n مقاله با بیش از n ارجاع) او ۱۳ گزارش شده بود.
زمینه تحقیقاتی وی عمدتا فیزیک انرژی‌های زیاد، مدل‌های حل پذیر، تا حدودی ماده چگال نرم و در اواخر، گرانش و کیهان شناسی بود.
او درسال ۱۳۸۶ یکی از برگزیدگان جشنواره بین‌المللی خوارزمی بود که طرحش رتبه دوم پژوهش‌های بنیادی را کسب کرد.
به گفته همکاران، وی یکی از کارهای خوب تحقیقاتی‌اش را کار مشترکش با دکتر محمد خرمی در مورد «بررسی کلی گذار فاز مدل‌های یانگ میلز تعمیم یافته» می‌دانست. پر ارجاع‌ترین مقاله وی نیز مقاله‌ای بود در مورد پروسه‌های کاتورهیی غیر تعادلی که با همکاری محمد خرمی و وحید کریمی‌پور نوشته شد.
شهید علیمحمدی پایان‌نامه‌های بسیاری در مقاطع مختلف کارشناسی ارشد و دکتری فیزیک را به عنوان استاد راهنما هدایت کرد.
وی خرداد ماه سال ۸۷ به عنوان یکی از دو نماینده ایران در پروژه سزامی (مرکز تابش سینکروترون برای تحقیقات و علوم کاربردی در خاورمیانه) منصوب شده بود.
دکتر علیمحمدی ۲۲ دی ماه ۱۳۸۸ هنگام خروج از منزل در اثر انفجار بمبی که توسط عوامل موساد در یک موتورسیکلت در کنار در منزلش جاسازی شده بود به شهادت رسید.
وی اولین استاد و پژوهشگری بود که در جریان ترور دانشمندان هسته ای کشور هدف قرار گرفت.
پیکر استاد شهید دکتر علیمحمدی، پنجشنبه ۲۴ دی ۱۳۸۸ با حضور انبوه تشییع کنندگان در جوار امامزاده علی اکبر در شمال تهران به خاک سپرده شد.
انتهای پیام