دکتر جمشید درویش، عضو وابسته فرهنگستان علوم و استاد پیشکسوت گروه زیست شناسی دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد، روز چهارشنبه ۲۴ آبان ماه دار فانی را وداع گفت.
به گزارش خبرنگار دیده بان علم ایران، پیکر رییس اسبق دانشگاه بیرجند که بر اثر عارضه قلبی دار فانی را وداع گفت روز پنج شنبه از محل بیمارستان امام رضا(ع) تشییع و در بهشت رضا مشهد به خاک سپرده شد. مراسم ترحیم پروفسور درویش از ساعت ۹ تا ۱۱ صبح امروز شنبه در مسجد قبا مشهد واقع در خیابان خیام جنوبی، خیام ۲۱ برگزار شد.
فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران در پیامی به مناسبت درگذشت پروفسور جمشید درویش ضمن تسلیت ضایعه درگذشت این استاد برجسته زیست شناسی کشور به اعضای فرهنگستان، جامعه علمی و دانشگاهی کشور بخصوص همکاران و شاگردانشان در دانشگاه های فردوسی مشهد و بیرجند و به خانواده آن مرحوم آورده است: «دکتر جمشید درویش در سال ۱۳۵۳ مدرک کارشناسی علوم طبیعی را از دانشگاه تبریز دریافت کرد و در سال های ۱۳۵۵ و ۱۳۵۸ به ترتیب به اخذ درجه کارشناسی ارشد و دکتری تخصصی بیوسیستماتیک جانوری از دانشگاه مونت پلیه فرانسه نائل آمد.
شادروان دکتر جمشید درویش در سال ۱۳۵۷ استادیار دانشگاه تبریز شد و در سال ۱۳۷۲ به مرتبه دانشیاری و در سال ۱۳۸۰ به مرتبه استادی دانشگاه فردوسی مشهد نائل آمد.
استاد فقید دکتر درویش از سال ۱۳۸۸ به عنوان همکار مدعو و از سال ۱۳۹۰ به عنوان عضو وابسته شاخه زیست شناسی با فرهنگستان علوم جمهوری اسلامی ایران همکاری داشت.
از مرحوم دکتر جمشید درویش بیش از صد مقاله در نشریات معتبر بین المللی و داخلی به چاپ رسیده و بیش از ۴۰ مقاله در کنفرانس های بین المللی و داخلی ارائه شده است. ایشان مؤلف چهار عنوان کتاب و مترجم پنج عنوان کتاب دیگر بود. همچنین از ایشان سه اختراع به ثبت رسیده است. دکتر درویش بیش از ۶۰ طرح پژوهشی نیز اجرا کرده است.
شادروان دکتر درویش در سال ۱۳۸۷ به عنوان استاد نمونه کشور انتخاب شد. ایشان مؤسس مرکز پژوهشی جانورشناسی دانشگاه فردوسی مشهد بود و از سال ۱۳۹۲ تاکنون ریاست آن را به عهده داشت.»
دکتر محمد کافی، رئيس دانشگاه فردوسی مشهد هم در پیامی به مناسبت درگذشت استاد درویش آورده است: «خبر تأسف‌بار درگذشت همكار گران‌قدر زنده‌یاد دكتر جمشید درویش، استاد پیشکسوت زیست‌شناسی دانشگاه فردوسي مشهد اندوهي بزرگ بر دل‌هایمان نهاد.
خدمات ارزنده ايشان طي سال‌ها تلاش به‌عنوان استاد گروه زیست‌شناسی دانشكده علوم و عضو فعال انجمن زیست‌شناسی کشور بر جامعۀ دانشگاهي پوشيده نيست. استاد برجسته‌ای كه نه‌تنها در عرصه علم و شناخت ناشناخته‌های عالم جانداران سرآمد بود، بلكه استاد ادب و محبت و متانت بود. بی‌شک نام و ياد او همواره زنده و جاودان خواهد ماند!
دکتر جمشید درویش سال‌ها نقش پررنگی در برنامه‌ریزی‌های کلان زیست‌شناسی در سطح کشور ازجمله تأسیس رشته‌های تخصصی جانورشناسی داشت.
از خداوند متعال براي آن مرحوم علوّ درجات و رحمت الهي و براي خانواده داغدار و همكاران و دانشجويانش در دانشگاه فردوسي مشهد صبر و شكيبايي آرزومندم.
ياد و خاطر بزرگان علم، پاينده باد.»
به گزارش دیده بان علم، جمشید درویش در سال ۱۳۳۰ در محله خیابان شهر بیرجند چشم به جهان گشود. ابتدای کودکی را در مکتب، علم و فضل آموخت و پس از آن از هفت سالگی وارد دبستان شوکتی شد. پدرشان ابتدا خواربار فروشی داشتند و بعد از آن به کتاب فروشی تغییر شغل دادند و از این نظر دکتر درویش از کودکی و از نزدیک با کتاب و کتاب خوانی آشنا و بسیار علاقمند شدند. وی پس از کسب دیپلم در سال ۱۳۴۹ جهت ادامه تحصیل در رشته زیست شناسی به دانشگاه تبریز رفت و با کسب بورسیه در سال ۱۳۵۳ جهت کسب مدرک فوق لیسانس و دکتری به فرانسه رفت. وی در سال ۱۳۵۷ پس از دفاع از رساله دکتری در زمینه بیوسیستماتیک و تکامل جوندگانی مثل موش و موش کشتزار به ایران بازگشت. دکتر درویش ابتدا با توجه به تعهدش به دانشگاه تبریز در آنجا مشغول به کار شد.
وی از سال ۱۳۶۳ به پیشنهاد وزارتخانه به عنوان رییس مجتمع عالی بیرجند راهی زادگاه خود شد.
تاسیس مرکز لرزه نگاری و تاسیس گروه زمین شناسی و دانشکده پزشکی دانشگاه بیرجند و نیز راه اندازی شعبه ای از مرکز تحقیقات کویری و بیابانی دانشگاه تهران در دانشگاه بیرجند از اقدامات ایشان است. به گزارش دیده بان علم، وی همچنین برگزار کننده سمینار بررسی عوامل و موانع پیشرفت های فرهنگی و آموزشی جنوب خراسان و هجدهمین کنفرانس ریاضی کشور در دانشگاه بیرجند بود.
دکتر درویش در سال ۱۳۶۵ ازدواج کرد که حاصل این ازدواج دو فرزند می باشد.
وی از سال ۱۳۶۶ از ریاست دانشگاه بیرجند استعفا داد و به دانشگاه مشهد منتقل شد و در طول سالهای فعالیت در آن دانشگاه ها در سمتهایی چون مدیر گروه زیست شناسی، معاون پژوهشی دانشکده علوم، معاون آموزشی و دانشجویی دانشکده علوم، مدیر پژوهشی دانشگاه و مدیر گروه پژوهشی جونده شناسی دانشگاه فردوسی مشهد خدمت کرد.
طراحی سامانه نیمه خودکار تشخیص مشخصات کروموزوم ها در گونه های مختلف جانوری و گیاهی و مرتب سازی آنها ( با همکاری دانشکده مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد)، ساخت شمع دود زا برای مبارزه با موشهای مضر ( با همکاری گروه شیمی دانشکده علوم دانشگاه فردوسی مشهد)، ساخت دستگاه مطالعه کلنی موش ها در بررسی های میدانی ( با همکاری دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد)، اختراع دستگاه پرتاب یاخته و گسترش کروموزم، دبیری نخستین همایش مطالعات کاربردی بیوسیستماتیک جوندگان ایران ( آبانماه ۱۳۸۰) و نخستین همایش فرگشت زیستی (بهمن ماه ۱۳۸۳) در دانشگاه فردوسی مشهد، دبیری نخستین همایش موزه های علمی و تاریخ طبیعی ایران با همکاری دانشگاه اهواز ، انجمن زیست شناسی ایران، دانشگاه فردوسی مشهد (بهمن ماه ۱۳۸۴)، دبیری نخستین همایش تاریخ، فلسفه و منطق زیست شناسی ایران با همکاری انجمن زیست شناسی ایران ( بهمن ماه ۱۳۸۸ )، دبیری نخستین همایش جانور شناسی یگانشی ایران اردیبهشت ۱۳۹۱ تاسیس آزمایشگاه بیوسیستماتیک جانوری در گروه زیست شناسی دانشگاه تبریز، ایجاد دوره کارشناسی ارشد بیوسیستماتیک جانوری در دانشگاه فردوسی مشهد و همکاری در تشکیل دوره دکتری بیوسیستماتیک جانوری دانشگاه تهران، پیشنهاد و پیگیری ساخت موزه تاریخ طبیعی دانشگاه فردوسی مشهد با سرمایه گذاری برون دانشگاهی که حدود ۲۰ سال از پیگیری آن می گذرد، ایجاد گروه پژوهشی جونده شناسی، ایجاد و پایه گذاری مجله ایرانی بیوسیستماتیک جانوری با همکاری دانشگاه های تهران، شیراز، رازی کرمانشاه و شهید بهشتی که به عنوان یک الگو در پیشرفت گرایش بیوسیستماتیک جانوری و رقابت در سطح بین المللی بسیار موثر بوده از دیگر خدمات ماندگار زنده یاد دکتر درویش است.
دیده بان علم ایران هم ضایعه درگذشت استاد فقید دکتر درویش را به خانواده ایشان و جامعه علمی و دانشگاهی تسلیت می گوید.
انتهای پیام