محققان گیلان موفق به ساخت شناور جمع آوری گیاه مهاجم سنبل آبی شدند.
به گزارش دیده بان علم ایران دکتر فرید نجفی، عضو هیأت علمی دانشکده فنی و مجری این طرح به همراه تعدادی از دانشجویان این دانشکده موفق به طراحی و ساخت این شناور شده است.
این دستگاه به منظور جمع آوری گیاهان مهاجم در سطح آب بندها و تالاب ها به گونه ای طراحی شده است که قادر است با سرعت زیاد و کیفیت مناسب اقدام به جمع آوری این گیاهان کند. این سیستم دارای بازدهی بالا جهت انجام این مهم است.
هدف از انجام پروژه طراحی و ساخت شناوری اتوماتیک است که با استقرار در تالاب ها حتی با عمق کم حدود ۳۰ الی ۴۰ سانتی متر قادر به جمع آوری فیزیکی گیاه سنبل آبی از سطح آب های تالاب باشد. به همین منظور شناوری پیش بینی شده است که با استفاده از المان های تعریف شده بر روی آن می تواند گیاه سنبل آبی، آزولا و حتی سایر اشیای شناور (نظیر زباله) را از سطح آب جمع آوری کند.
محصول نهایی شناوری است که قادر به حمل حدود ۳ تن گیاه است. این شناور توسط دو اپراتور قابل هدایت است. همچنین دارای موتور محرک از نوع احتراق داخلی و نیز مخزنی است که گیاهان جع آوری شده در آن انبار می شوند.
برای جمع آوری گیاه از سطح تالاب از مجموعه کشنده گیاه به سمت شناور (از نوع تسمه نقاله) استفاده خواهد شد. این مکانیزم گیاه را از سطح آب جدا کرده و به آسانی آن را به داخل مخزن شناور هدایت می کند. این سیستم قادر است سطحی به میزان ۴۰۰۰ متر مربع تا ۶۰۰۰ متر مربع را در یک ساعت از گیاه سنبل آبی پاکسازی کند. دیگر ویژگی های این سیستم جمع آوری گیاه و تخلیه اتوماتیک آن در ساحل است. مجموعه طوری طراحی شده است که توسط همان سیستم جمع آوری، می تواند گیاه جمع آوری شده را به بیرون ( و در ساحل) تخلیه کند.
گیاه سنبل آبی (water Hyacinth) یا ارکیده آبی با نام علمی (Eichhornia Crassipes) گیاهی آبزی شناور چند ساله از خانواده غلافیان بومی مناطق گرمسیری و زیر گرمسیری امریکای جنوبی به خصوص حوضه آمازون است که در آب‌های شیرین زندگی کرده و در خارج از زیستگاه خود به عنوان گیاهی مهاجم شناخته می‌شود.
این گیاه با برگ‌های گسترده، ضخیم، براق و تخم مرغی شکل ۱۰ تا ۲۰ سانتی متری که به اندازه یک متر در ارتفاع بالا‌تر از سطح آب رشد می‌کند، دارای ریشه‌های ارغوانی سیاه آزاد و ساقه راست است که ۸ تا ۱۵ گل جذاب را بر روی خود دارد.
به گزارش دیده بان علم ایران سنبل آبی به دلیل رشد سریع در محیط های آبی (رشد دو برابری در عرض دو هفته) و مصرف مقادیر زیادی از اکسیژن آب، یکی از خطرناک‌ترین گونه‌های گیاهان آبزی است که در جهان شناخته شده و در عرض مدت کوتاهی قادر خواهد بود تا اکوسیستم منطقه را نابود کند.
هرچند اطلاعات موثقی درباره چگونگی ورود این گیاه به ایران و تالاب‌های گیلان وجود ندارد اما گمان می‌رود حضور ناخوانده سنبل آبی در زیست محیط‌های آبی گیلان به دلیل گل‌های زیبایی که داشته و شناور بودن آن در آب، از طریق پرورش دهندگان گیاهان آکواریومی بوده است.
انتهای پیام