به گزارش دیده‌بان علم ایران صدیقه اسکندری، دانشجوی دکتری بیوشیمی دانشگاه تهران، درباره وضعیت سرطان و کار تحقیقاتی خود گفت: «طی سال‌های اخیر، داروهای جدید و مؤثری به‌منظور مهار سلول‌های سرطانی در دنیا تولید و عرضه شده، اما ایجاد مقاومت نسبت به این داروها به یکی از مشکلات اصلی درمان بیماران مبتلا به سرطان تبدیل شده است».
وی گفت: با ارائه «طرح بهبود عملکرد PMA در ایجاد تمایز مگا کاریوسیتی در سلول‌های K562» درصدد رفع این مشکل برآمده و به نتایج مطلوبی دست یافته است.
اسکندری بهبود میزان عملکرد ترکیب PMA در حساس کردن سلول‌های مقاوم به ایماتینیب و کاهش هزینه‌های سنگین شیمی‌درمانی‌های متوالی را از جمله نتایج و دستاوردهای تدوین این روش تحقیقاتی جدید برشمرد.
وی در تشریح این طرح تحقیقاتی گفت: «سلول های K562 یک مدل سلولی از بیماری لوسمی میلوئید مزمن یا CML است. لوسمی میلوئیدی مزمن از جمله بیماری‌های بدخیم انسانی به شمار می‌آید که با ناهنجاری ژنتیکی BCR-ABL همراه است».
اسکندری با اشاره به اینکه لوسمی میلوئید مزمن به‌عنوان یک سرطان خون شایع، سیر طبیعی مشخصی دارد، اظهار کرد: «بیشتر بیماران مبتلا در فاز مزمن تشخیص داده می‌شوند اما در نتیجه ناپایداری ژنتیکی، بیماری وارد فاز تسهیل شده و در نهایت وارد بحران بلاستی می‌شود که در این فاز به درمان مقاوم خواهند شد».
وی افزود: «اگرچه کشف مهارکننده‌های تیروزین کینازی همچون ایماتینیب، دزاتینیب و نیلوتینیب طی سال‌های اخیر انقلاب عظیمی در درمان لوسمی میلوئیدی مزمن محسوب می‌شود اما ایجاد مقاومت نسبت به این داروها مشکل اصلی درمان این بیماری است».
پژوهشگر دانشگاه تهران در ادامه گفت: « تشخیص و تعیین خصوصیت هدف‌های جدید غیروابسته به BCR-ABL از این‌رو که علاوه بر سلول‌های CML، سلول‌های بنیادی لوسمی را نیز مورد هدف قرار می‌دهند، در درمان کامل این بیماری بسیار مهم و مؤثر خواهند بود».
وی استفاده از عوامل درمانی مختلف با مکانیزم‌های عملکردی متفاوت در کنار این مهارکننده‌های تیروزین کینازی را راه حلی برای افزایش امید به زندگی در بیماران CML دانست.
اسکندری عنوان کرد: «استفاده از عوامل القادهنده تمایز در سلول‌های بدخیم خونی به‌عنوان روشی پیچیده که می‌تواند اثرات جانبی ناخواسته شیمی درمانی را محدود کند و مهم‌تر اینکه سرعت درمان بیماری را بهبود بخشد، دارای اهمیت است».
پژوهشگر دانشگاه تهران که طرح تحقیقاتی خود را حدود سه سال قبل در قالب پایان‌نامه دکتری آغاز کرده است، گفت: «هدف ما این بود که با استفاده از این ترکیب، مقاومت نسبت به داروی ایماتینیب را کم و از طرف دیگر به افزایش تمایز مگاکاریوسیتی دست یابیم».
وی در تشریح مزیت رقابتی این طرح خاطرنشان کرد: «این ترکیب از این جهت که القاگر قوی تمایز در چندین رده سلول‌های سرطان خون است، نسبت به دیگر ترکیبات ضدسرطانی که فقط مرگ سلولی را ایجاد می‌کنند مورد توجه است. به علاوه، میزان دوز پاسخ‌دهی این ترکیب در حد نانو مولار است که مزیت استفاده از آن را چندین برابر می‌کند».
اسکندری با اشاره به اینکه این شیوه درمانی، مرحله آزمایش‌های سلولی را با موفقیت پشت سر گذاشته است، افزود: «این روش می‌تواند به‌عنوان یک پیشنهاد برای پزشکان مطرح باشد و برای بیمارانی که بدن آنها در فرآیند شیمی درمانی به داروی ایماتینیب مقاومت پیدا کرده است، به کار گرفته شود».
انتهای پیام