«ورا رابین» از پیشگام‌ترین زنان عرصه کیهان‌شناسی و از ستاره شناسان پیشگام در کشف ماده تاریک در ۸۸ سالگی در آمریکا درگذشت.
به گزارش دیده‌بان علم ایران، او که دومین ستاره‌شناس زن عضو فرهنگستان ملی علوم آمریکا بود در سال ۱۹۹۳ مدال ملی علوم را برای طرح‌های تحقیقاتی پیشگامانه‌اش در کیهان‌شناسی رصدی از بیل کلینتون، رئیس‌جمهور وقت آمریکا دریافت کرد.
رابین در روزگاری که زنان دشواری های فراوانی در ورود به دانشگاه و تحصیل در رشته هایی مثل کیهان‌شناسی داشتند نخستین زن فارغ‌التحصیل از کالج واسار بود و توانست گرهی را که مردان در باز کردنش وامانده بودند، بگشاید.
علاقه رابین به نجوم از جوانی آغاز شد و با دخالت پدرش، فیلیپ کوپر که یک مهندس برق بود و او را به جلسات ستاره‌شناسان آماتور می‌برد، علاقه خود را گسترش داد.
وی در سال ۱۹۴۸ پس از فارغ التحصیلی از کالج واسار برای ثبت‌نام در دانشگاه پرینستون مراجعه کرد اما به او گفته شد که زنان اجازه ندارند در برنامه تحصیلات تکمیلی نجوم این دانشگاه شرکت کنند از این رو مدرک کارشناسی ارشد خود را از دانشگاه کرنل گرفت. رابین همچنین دکتری خود را از دانشگاه جورج‌تاون دریافت کرد و چندین سال به عنوان هیات علمی آنجا فعالیت کرد. وی سپس در موسسه تحقیقاتی کارنگی در واشنگتن مشغول به کار شد. ورا رابین در طول دوران کاری خود بیش از ۲۰۰ کهکشان را بررسی کرده بود.
ماده تاریک نظریه‌ای بود که در ۱۹۳۳ «فریتز زیکی» آن را ارائه کرد اما نه او نه دانشمندان دیگر نتوانستند سندی برای وجود آن بیابند تا اینکه ورا رابین در سال‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ تواسنت به کمک دستیارش مدارک علمی لازم برای اثبات وجود این ماده ناشناخته را ارائه دهد. او از بررسی حرکت ستارگانی که در کهکشان‌های دوار قرار دارند و تناسب این حرکت با ستارگان خارج از کهکشان، اثبات کند که جهان متشکل از ماده‌ای ناشناخته و تاریک است و نام آن را ماده تاریک گذاشت.
از رابین چهار فرزند دانشمند به جای ماند که یکی از دخترهایش هم از دانشمندان پیشرو در کشف پدیده توزیع متناسب گازها در کهکشان بود.
از مشهورترین جملات ورا رابین این بود که گفت: «تلسکوپ‌هایتان را به سمت غلط نگیرید، این ستاره‌ها نیستند که باید دیده شوند چون هرچه درباره آنها بوده دیده‌ایم، دیدنی‌ها در فضای تاریک میان ستاره‌هاست.»
ماده تاریک ۹۰ درصد از کل کائنات را تشکیل می‌دهد و در واقع نیروی نگهدارنده محسوب می‌شود اما دانش بشر درباره آن بسیار اندک است.
رابین در اواخر عمر خود با بیماری زوال عقل دست‌وپنجه نرم می‌کرد.
انتهای پیام